Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1089/16

Przywrócenie terminu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi D. D. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie kary z tytułu urządzania gier hazardowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]"r. Naczelnik Urzędu Celnego w O, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015r. poz. 612 ze zm.) wymierzył D D karę pieniężną w wysokości "[...]" zł z tytułu urządzania gier na automatach "[...]", "[...]" oraz "[...]", poza kasynem gry, tj. w lokalu "L" przy ul. K w G. W uzasadnieniu podano, że podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych w dniu "[...]"r. ujawniono obecność wskazanych wyżej automatów w przedmiotowym lokalu. W celu ustalenia charakteru i zasad działania ujawnionych automatów dokonano ich oględzin oraz przeprowadzono eksperyment procesowy, polegający na odtworzeniu przebiegu dostępnych na nich gier. Do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączono także opinię biegłego sądowego dotycząca badania automatów tej samej klasy, konstrukcji, rodzaju, modelu i typu, w której biegły stwierdził, że automaty są urządzeniami komputerowymi, oferującym gry w celach komercyjnych - korzystanie z nich wymaga wniesienia opłaty. Automaty umożliwiają bezpośrednią wypłatę wygranych w monetach lub poza nimi w oparciu o liczniki wewnętrzne. Gry na automatach nie mają charakteru zręcznościowego, gdyż gracz nie ma żadnego wpływu na wynik gry. Gry zawierają element losowości - po uruchomieniu gry o wyniku decyduje algorytm programu napisany z wykorzystaniem procedur losowych (pseudolosowych). W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż przedmiotowe automaty do gry umożliwiają prowadzenie gier o charakterze losowym i oferują wygrane pieniężne i wygrane rzeczowe w postaci możliwości prowadzenia kolejnych gier za wygrane punktowe uzyskane w grach poprzednich. Spełniają zatem definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 ustawy o grach hazardowych. W wyniku przeprowadzonych czynności ustalono także, że D D był podmiotem urządzającym gry poza kasynem gry, gdyż wprawdzie dysponentami zatrzymanych automatów były spółki T oraz H, ale władztwo nad lokalem, w którym urządzano gry sprawował bezpośrednio D D, który nie tylko udostępniał lokal i energię elektryczną, ale także zatrudnił pracownika do pilnowania, aby automaty były włączone i gotowe do gry, ale także - zgodnie z zapisami umów dzierżawy - bezpośrednio czerpał pożytki finansowe dokonywanych do automatów wpłat, w wysokości 40% od sumy przychodów. W związku z tym uznano, że D D urządzał gry na ujawnionych w lokalu automatach, poza kasynem gry, bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Okoliczności te w pełni zasadnym czynią wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h., powołując się na pogląd wyrażony przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 marca 2015r. (sygn. akt P 4/14). Podano, że w orzeczeniu tym poddano kontroli przepisy u.g.h. stwierdzając, że są one zgodne z Konstytucją. W związku z tym przepisy te nie zostały zakwestionowane i derogowane przez Trybunał Konstytucyjny, a zatem nie ma podstaw do kwestionowania ich bezwzględnego obowiązywania i stosowania.