Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 15 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Łd 1343/15

Dnia 15 grudnia 2016 roku Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I Małgorzata Kowalska po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. A. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi D. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 rok p o s t a n a w i a: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 5 kwietnia 2016 roku referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjny w Łodzi oddalił wniosek D. A. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] roku ustalającą skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 rok. W uzasadnieniu wskazano, że aktualnie źródłem utrzymania wnioskodawczyni jest świadczenie emerytalne, oraz prowadzona działalność gospodarcza, z której według twierdzeń skarżącej ponosi ona straty, jednak wysokości przychodów oraz strat z tych źródeł przychodów w żaden sposób nie udokumentowała. Skarżąca jest właścicielką nieruchomości o powierzchni 828 m2 z budynkiem w budowie w postaci pawilonu handlowo-usługowego, na który uzyskała zgodę na użytkowanie pierwszego piętra. Wnioskodawczyni nie udzielili żadnych informacji dotyczących aktualnych dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej ani ponoszonych kosztów utrzymania mimo wystosowanego w tym zakresie wezwania w tej sytuacji brak jest praktycznie możliwości przeprowadzenia oceny sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych skarżącej w celu ustalenia czy rzeczywiście obiektywnie odpowiada ona przesłankom uzasadniającym przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Uwzględniając powyższe, wysokość wpisu od skargi w przedmiotowej sprawie (161 zł) stosownie do treści art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. należało uznać, że D. A. nie wykazała, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego utrzymania.