Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 października 2016 r., sygn. I SA/Wa 174/15

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik Sędziowie: WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Gabriela Nowak po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania P. S., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta m. [...]z dnia [...] września 2014 r., nr [...] odmawiającą przyznania zasiłku celowego na dofinansowanie opłaty za wynajem pokoju, zakupu karty miejskiej, środków czystości, żywności i kurtki jesiennej.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że P. S. w dniu [...] sierpnia 2014 r. złożył do Ośrodka Pomocy Społecznej wniosek o przyznanie pomocy finansowej. W wyniku przeprowadzonego wywiadu środowiskowego organ ustalił, że P. S. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Mieszka w pokoju wynajętym bez formalnej umowy. Sporadycznie w miarę możliwości finansowo pomaga mu matka. P. S. jest zatrudniony na umowę o pracę od [...] lipca 2014 r. na okres 2 lat. Wnioskodawca wskazał, że w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku uzyskał wynagrodzenie w kwocie 1501,20 złotych netto, a na poczet zaległości komornik potrącił mu kwotę 264 zł. Zatem w lipcu 2014 r. otrzymał wynagrodzenie w wysokości 1237,20 zł. Po rozpatrzeniu złożonego wniosku Prezydent m. [...] decyzją z dnia [...] września 2014 r. odmówił wnioskodawcy przyznania wnioskowanej pomocy, z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego przewidzianego w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. z 2015 r. Dz. U. poz. 163, ze zm.), uprawniającego do uzyskania tego świadczenia, wynoszącego wówczas 542 zł. Równocześnie organ I instancji wyjaśnił, że w przypadku wnioskodawcy nie istnieje ryzyko socjalne o którym mowa w art. 7 pkt 6 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, gdyż z dostarczonego przez stronę w dniu [...] sierpnia 2014 r. zaświadczenia od lekarza psychiatry wynika jedynie, że wnioskodawca rozpoczął leczenie psychiatryczne i na chwilę obecną jest to jego pierwsza wizyta lekarska, która nie może przesądzać o jego przewlekłej chorobie. Organ I instancji uznał także, że sytuacja strony nie stanowi szczególnego przypadku, o którym mowa w art. 41 powołanej ustawy. Zdaniem organu wnioskodawca jest osobą młodą, zdrową, w wieku aktywności zawodowej i może własnym staraniem uzyskać potrzebne mu środki finansowe chociażby przez podjęcie dodatkowego zatrudnienia.