Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 21 października 2016 r., sygn. II SA/Sz 362/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Barbara Gebel, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 października 2016 r. sprawy ze skargi K. P. na uchwałę Rady Gminy Dygowo z dnia 22 maja 2013 r. nr XXIX/199/13 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obrębów Gąskowo i Stojkowo w gminie Dygowo oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] r. K. P. wniosła za pośrednictwem Rady Gminy D. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. skargę

na uchwałę Rady Gminy z dnia 22 maja 2013 r. nr XXIX/199/13 (uzupełnioną pismami z dnia: [...] r.) w sprawie przyjęcia planu zagospodarowania przestrzennego części obrębów G. i S. w gminie D., zarzucając jej naruszenie:

1. Prawa materialnego:

a) art. 140 k.c. przez uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego obrębu G. i S. w gminie Dygowo, który uwzględnia budowę farmy elektrowni wiatrowej uniemożliwiając przeznaczenie jej gruntów na cele turystyczne i agroturystyczne, a w konsekwencji pozbawiając jej jako właściciela możliwości pobierania z niej pożytków oraz korzystania z niej w takim samym stopniu jak dotychczas;

b) 144 k.c. przez uwzględnienie w uchwale planu zagospodarowania wybudowania farmy elektrowni, której budowa i funkcjonowanie będzie źródłem ponad przeciętnych immisji dla jej nieruchomości;

c) art. 112 ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2001 r. Nr 62, poz. 627), przez uwzględnienie w uchwale planu wybudowania farmy elektrowni wiatrowej, której budowa i funkcjonowanie nie zapewni należytego stanu akustycznego na terenie farmy i na obszarach sąsiadujących;

d) art. 20 i art. 21 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Prawa procesowego:

a) art. 1 ust. 2 pkt 1, 3 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwanej dalej w skrócie "u.p.z.p.", poprzez naruszenie podstawowych zasad, którymi organ powinien się kierować przy planowaniu zagospodarowania terenu, tj. zachowania ładu przestrzennego terenu objętego planem, zasady ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i ochrony środowiska;