Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 października 2016 r., sygn. II SA/Po 457/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2016 r. sprawy ze skargi P. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] maja 2016 r. Nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją [...] znak: [...] z dnia [...]. Wójt Gminy C. na podstawie art. 8, art. 41 ust.1, art. 106 ust. 1 i 4, art. 110 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 163 ze zm.) odmówił P. M. (dalej: Skarżącemu) przyznania pomocy w formie specjalnego zasiłku celowego na spłatę zadłużenia czynszowego i opłatę bieżącego czynszu.

W uzasadnieniu podał, że [...]. P. M. złożył wniosek o udzielenie pomocy finansowej na spłatę zadłużenia czynszowego wynoszącego [...] zł i opłatę bieżącego czynszu. W trakcie wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu [...]. ustalono, że prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe. W miesiącu listopadzie 2015r. osiągnął dochód ze stosunku pracy na czas nieokreślony w wysokości [...] zł minus alimenty na rzecz córki w kwocie [...]zł, przekraczając kryterium dochodowe, wynoszące 634 zł. Tym samym nie kwalifikuje się do pomocy w formie zasiłku celowego. Organ rozważał możliwość przyznania Skarżącemu zasiłku celowego specjalnego uregulowanego w art. 41 ustawy o pomocy społecznej. Stałe miesięczne wydatki Skarżącego takie jak raty dwóch kredytów, energia elektryczna, gaz, Internet i kablówka wynosiły [...] zł. Pozostała kwota [...]zł powinna wystarczyć na zaspokojenie podstawowych potrzeb Skarżącego. W ocenie organu Skarżący nie kwalifikuje się do przyznania pomocy ze środków publicznych, ponieważ nie występuje u niego, co najmniej jedna z wymienionych przesłanek, zgodnie z art. 7 ustawy o pomocy społecznej. Jest on bowiem w wieku produkcyjnym, zdolny do podjęcia dodatkowego zatrudnienia (albo pracy dorywczej), nie posiadający orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, co czyni go zdolnym do zaspokojenia potrzeb życiowych we własnym zakresie, bez potrzeby korzystania z pomocy organów państwowych. Organ podał, że przyznanie pomocy społecznej ma na celu pomoc w rozwiązaniu trudności, nie zaś przyjęcia odpowiedzialności za finansowanie wszystkich potrzeb wnioskodawcy. Przyznanie specjalnego zasiłku celowego jest świadczeniem o charakterze fakultatywnym, a nie obowiązkowym i jest przyznawane w ramach uznania administracyjnego, w miarę możliwości finansowych i posiadanych przez organ administracyjny środków. W pierwszej kolejności ośrodek pomocy społecznej musi zapewnić pomoc osobom i rodzinom nie przekraczającym kryterium dochodowego, osobom w wieku podeszłym, chorym lub niepełnosprawnym.