Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 września 2016 r., sygn. IV SA/Wa 226/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.) Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec sędzia WSA Tomasz Wykowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 września 2016 r. sprawy ze skargi K. N. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia [...].06.2015r., znak: [...], odmówił uzgodnienia projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego o charakterze rezydencji, parterowego z użytkowym poddaszem wraz z infrastrukturą techniczną, na działce nr ewid. [...] obręb [...], gmina [...].

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wskazał, że zawarte w pkt 3 uzgadnianego projektu decyzji stwierdzenie, że "inwestycja zlokalizowana jest poza strefami ochrony konserwatorskiej" jest błędne, bowiem działka stanowi fragment parku dworskiego wpisanego do rejestru zabytków. Działka nr [...] stanowi południową część założenia parkowego - tzw. "park spacerowy", oddzielony od części północnej z dworem mieszkalnym przez drogę lokalną. Główna oś kompozycji prowadzi od bramy przez aleję grabową do prostopadle do niej posadzonej kolejnej alei grabowej. Ta ostatnia oddziela park spacerowy od części użytkowej, w której był sad i ogród warzywny okolony od zachodu dwurzędowym szpalerem. jesionów wyniosłych, a od wschodu obecnie nieistniejącą aleją świerków pospolitych. Park założony w XIX wieku i rekomponowany na początku wieku XX posiada dobrze zachowane ślady dawnej kompozycji ogrodowej oraz zachowany w dużym stopniu. drzewostan. Park jest rzadkim przykładem kompozycji ogrodowej przedzielonej drogą publiczną na dwie części, z których każda z części posiada odrębne funkcje użytkowe wzajemnie się uzupełniające, wypełniające razem program funkcjonalny zabytkowego założenia rezydencji wiejskiej. Przedłożony do uzgodnienia projekt decyzji przewiduje lokalizację nowej zabudowy w południowej, spacerowej części parku, ponadto na obszarze gdzie rozciąga się masyw zieleni parkowej. Realizacja przedmiotowej inwestycji doprowadziłaby do rozbicia jednolitego obecnie zespołu rezydencjonalno-parkowego na dwa takie zespoły kosztem terenów zielonych, których uszczuplenie nastąpiłoby także na skutek realizacji towarzyszącej budynkowi infrastruktury komunikacyjno-technicznej. A to z kolei spowodowałby uszczerbek dla chronionych wartości, dlatego też organ pierwszej instancji odmówił uzgodnienia przedmiotowego projektu decyzji.