Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 września 2016 r., sygn. I SA/Lu 533/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Sędziowie WSA Małgorzata Fita WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 września 2016 r. sprawy ze skargi L. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za maj 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz L. J. [...] zł (słownie: [...]) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania L. J., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] .

W uzasadnieniu podał, że organ pierwszej instancji po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w firmie "A", decyzją z dnia [...] określił stronie zobowiązanie w podatku akcyzowym za maj 2010 r. w kwocie [...] zł, w związku ze stwierdzeniem niespełnienia przez skarżącą warunków do zastosowania preferencyjnej stawki podatku do sprzedaży oleju napędowego do celów opałowych.

W odwołaniu od tej decyzji strona zarzuciła organowi naruszenie przepisów: art. 8 ust. 2 pkt 1, art. 10 ust 8, art. 13. ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 9, ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626, dalej - u.p.a.), poprzez uznanie odwołującej za zobowiązaną do zapłaty podatku akcyzowego według wyższej sankcyjnej stawki pomimo, że opodatkowana sprzedaż nastąpiła z zachowaniem warunków uprawniających do zastosowania niższej stawki akcyzy, a odwołująca posiada prawidłowe oświadczenia nabywców o przeznaczeniu oleju napędowego na cele grzewcze; art. 89 ust 5, ust. 14, ust. 15 i ust. 16 u.p.a. i zastosowanie stawki sankcyjnej, pomimo braku stwierdzenia wystąpienia jakichkolwiek okoliczności faktycznych wskazanych w tych przepisach, co stanowi błędną interpretację użytego przez ustawodawcę zwrotu stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą; art. 89 ust. 16 u.p.a., poprzez błędnie uznanie, że nieterminowe złożenie zestawienia oświadczeń skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego u sprzedawcy według sankcyjnej stawki podatku; art. 122 w zw. z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez niepodjęcie próby wyjaśnienia okoliczności stanowiących podstawę materialną postępowania oraz zaniechanie czynności mających na celu ustalenie stanu faktycznego sprawy, w tym brak działań nakierowanych na ustalenie kluczowej dla sprawy okoliczności, czy oświadczenia nabywców oleju są zgodne z rzeczywistością; art. 120, art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez niewyjaśnienie powodów określenia zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy stwierdzone uchybienie nie rodzi powstania obowiązku podatkowego; art. 121 § 1 w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej, poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób naruszający zaufanie strony do praworządności działań organów w następstwie nieprzeprowadzenia w ogóle czynności mających na celu weryfikację potwierdzeń nabycia oleju opałowego; art. 240 § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez brak odniesienia organu pierwszej instancji do wniosków i argumentów podniesionych przez stronę przed wydaniem decyzji oraz zastąpienie tych braków lakoniczną uwagą, że nie zachodziła potrzeba ich analizy wobec wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 1 lutego 2014 r.; art. 32 Konstytucji RP poprzez zastosowanie sankcji niewspółmiernej do stopnia zawinienia wyłącznie z powodu opóźnienia w przedłożeniu zestawień oświadczeń, w sytuacji gdy zarzucając i obciążając podatnika sankcyjnym podatkiem, organ podatkowy od momentu otrzymania nieterminowo złożonych zestawień oświadczeń, sam zwlekał z przeprowadzeniem kontroli przez ponad 3 lata oraz art. 91 ust. 3 Konstytucji RP poprzez niezastosowanie w sprawie zasady bezpośredniego skutku, efektywności i pierwszeństwa prawa wspólnotowego przed normami krajowymi w sytuacji niezgodności art. 89 ust. 16 ustawy akcyzowej z art. 21 ust. 1 Dyrektywy Rady UE 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L. 03.283.51), w myśl której decydujące znaczenie ma rzeczywiste wykorzystanie produktu energetycznego, a nie terminowość i formalna prawidłowość wykonania obowiązków sprawozdawczych przez podatnika.