Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 września 2016 r., sygn. II SA/Kr 783/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) Sędziowie: WSA Krystyna Daniel WSA Małgorzata Łoboz Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. sprawy ze skargi K. R.-R., D. R., B. E., M. C.-W. i T. L. na decyzję Wojewody z dnia 15 kwietnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości skargę oddala.

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia 15 kwietnia 2016 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednol. Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 - dalej ugn) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania K. R.-R., D. R., B. E., M. C.- W. oraz T. L. od decyzji Starosty z 30 czerwca 2015 r. znak: [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadniając powyższe organ odwoławczy wskazał, że decyzją z 30 czerwca 2015 r. Starosta orzekł: w pkt 1. o odmowie zwrotu nieruchomości oznaczonej jako część działki nr [...], położonej w obr. [...], jedn. ewid. N. m. K., w granicach wywłaszczonych parcel katastralnych: l. kat. [...] i l. kat. [...] b. gm. kat. K., na rzecz: K. R. - R., D. R., B. E., M. C. - W. i T. L.; w pkt [...]. o odmowie zwrotu nieruchomości oznaczonej jako część działki nr [...], położonej w obr. [...], jedn. ewid. N. m. K., w granicach wywłaszczonych parcel katastralnych: l. kat. [...] i l. kat. [...] b. gm. kat. K., na rzecz: K. R. - R., D. R., B. E., M. C. - W. i T. L., w pkt. [...] o odmowie zwrotu nieruchomości oznaczonej jako działki: nr [...], w granicach wywłaszczonej parceli katastralnej l. kat. [...] b. gm. kat. K. i nr [...], w granicach wywłaszczonej parceli katastralnej l. kat. [...] b. gm. K., położonych w obr. [...], jedn. ewid. N. m. K. na rzecz: K. R. - R., D. R., B. E., M. C. -W. i T. L.

Organ pierwszej instancji ustalił, że przedmiotowa nieruchomość, stanowiąca poprzednio współwłasność: Z. z A.C., A. z C. R., M. C. i J. C. - po 1/4 części każde, została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z 7 listopada 1951 r. znak: [...], wydanym na podstawie art. 23 i art. 34 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych, na cele budowy miasta N. i Kombinatu N. O zwrot przedmiotowych nieruchomości wystąpiły uprawnione do tego osoby (byli współwłaściciele lub ich spadkobiercy). Na podstawie zgromadzonej w sprawie dokumentacji powstałej przed wywłaszczeniem niemożliwym było ustalenie konkretnego celu wywłaszczenia przedmiotowych nieruchomości, co wynikało ze specyfiki inwestycji określonej jako budowa miasta N., obejmującej swym zakresem bardzo duży obszar. W związku z tym na potrzeby niezbędnego doprecyzowania celu wywłaszczenia pozyskano do akt sprawy dokumenty planistyczne wytworzone już po odjęciu prawa własności przedmiotowych nieruchomości, z których wynika iż działka nr [...] i nr [...] oraz część działki [...] przeznaczone były pod tereny zieleni parkowej, a część działki nr [...] przeznaczona była pod drogę lokalną. Z kolei pozyskane do akt sprawy zdjęcia satelitarne i lotnicze przedstawiające stan zagospodarowania przedmiotowych nieruchomości w latach: 1961, 1970, 1976, 1982 i 1987, jak również oględziny przeprowadzone 24 października 2014 r. wskazują, że jakkolwiek realizacja celu wywłaszczenia - określonego ogólnie jako "budowa miasta N.", a doprecyzowanego jako budowa drogi lokalnej oraz utworzenie zieleni parkowej - została rozpoczęte na przedmiotowych nieruchomościach przed, jak i po upływie 10 lat od wywłaszczenia, to jednak - w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 marca 2014 r., sygn. akt P 38/11 oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, wykonanie zamierzonej inwestycji przed złożeniem rozpatrywanego wniosku o zwrot przedmiotowych nieruchomości oraz przed 22 września 2004 r. nie pozwala na stwierdzenie ich zbędności na ten cel, co w ocenie organu pierwszej instancji uniemożliwia obecnie orzeczenie o jej zwrocie na rzecz wnioskodawców.