Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 14 lipca 2016 r., sygn. II SA/Po 540/15

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2016 r. sprawy ze skargi R. G. na uchwałę Rady Miejskiej w K. z dnia [...] czerwca 1998 r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; postanawia odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] sierpnia 2014 r. R. G. wezwała Radę Miejską w K. do usunięcia naruszenia prawa przez uchylenie uchwały nr [...] z dnia [...] czerwca 1998 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego we wsi B. (Dz. Urz. Woj. Pozn. Nr 14, poz. 146).

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że w trakcie procedury uchwalania powołanego aktu prawa miejscowego dopuszczono się licznych błędów, które w świetle art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r., nr 15, poz. 139 z późn. zm., dalej: "u.z.p."). Wady te polegały na niepoinformowaniu społeczeństwa w sposób zwyczajowo przyjęty o wszczętej procedurze planistycznej oraz o terminie, miejscu i formie składania wniosków do planu miejscowego, co stanowiło naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 1 u.z.p. W dokumentacji planistycznej brakuje bowiem potwierdzenia odbioru pisma przez sołtysa oraz dowodu wskazującego, że zarząd gminy wykonał ciążący na nim obowiązek przekazania stosownych informacji mieszkańcom wsi B. W toku procedury planistycznej naruszono ponadto art. 18 ust. 2 pkt 2 u.z.p. przez niezawiadomienie na piśmie organów właściwych do uzgodnienia planu miejscowego o przystąpieniu do sporządzania tego aktu. Ponadto nie zbadano zgodności rozwiązań przyjętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z postanowieniami zawartymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Nie wystąpiono również o opinie do właściwym organów administracji publicznej, ani nie uzgodniono projektu planu miejscowego z zarządem województwa, co stanowi z kolei naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 3 i 4 u.z.p. W dokumentacji planistycznej brakuje natomiast odpowiednich pism lub dowodów doręczenia albo nadania wniosków o zajęcie stanowiska. Podczas uchwalania planu miejscowego naruszono również art. 18 ust. 2 pkt 12 u.z.p. przez niepoinformowanie społeczeństwa w sposób zwyczajowo przyjęty w danej społeczności o terminie sesji rady miasta, na której rozpatrzono projekt planu miejscowego. Opisane wady powinny zatem skutkować stwierdzeniem nieważności wymienionego aktu prawa miejscowego.