Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 czerwca 2016 r., sygn. IV SA/Wa 3729/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Sękowska, Sędziowie sędzia WSA Tomasz Wykowski, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant ref. staż. Aleksandra Larkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi A. E. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddala skargę

Uzasadnienie

Szef Urzędu Do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] października 2015 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 90 ust. 1 pkt 1 i pkt 4, art. 95 ust. 1 pkt 3 i art. 99b pkt 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach ( Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573 z późn. zm.) art. 513 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach ( Dz.U. z 2014 r., poz. 463 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania A. E. (poprzednio S. Y.) obywatela [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...] orzekającej o wydaleniu cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zakazie ponownego wjazdu na to terytorium i państw obszaru Schengen przez okres 5 lat licząc od dnia wykonania decyzji lub, gdy decyzja nie zostanie wykonana - od dnia wydania decyzji oraz nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu decyzji podano, iż w dniu [....] stycznia 2012 r. do Wojewody [...] wpłynął wniosek S. Y. o udzielenie zgody na pobyt tolerowany. Wojewoda [...] w dniu [...] lutego 2012 r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wydalenia S. Y. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Wojewoda [...] orzekł o wydaleniu cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zakazie ponownego wjazdu na to terytorium i państw obszaru Schengen przez okres 5 lat licząc od dnia wykonania decyzji lub, gdy decyzja nie zostanie wykonana - od dnia wydania decyzji oraz nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Organ I instancji odstąpił od określenia terminu dobrowolnego opuszczenia terytorium Polski przez cudzoziemca. Wojewoda wskazał, że dane cudzoziemca znajdują się w SIS, a dalszy jego pobyt stanowi zagrożenie dla porządku publicznego. Brak jest przesłanek do udzielenia mu zgody na pobyt tolerowany z uwagi na to, że wielokrotnie dopuścił się on naruszenia prawa i był karany przez sądy prawomocnymi wyrokami. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, wskazując na konieczność uwzględnienia zasady proporcjonalności w odniesieniu do popełnionych przez cudzoziemca czynów karalnych i ewentualnych zagrożeń wynikających z jego pobytu w Polsce i określenie czy wydalenie go z terytorium Polski nie naruszałoby prawa do życia rodzinnego. W toku ponownego rozpatrywania sprawy Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego przekazał orani I instancji informacje dot. cudzoziemca z klauzulą "zastrzeżone". Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] marca 2014 r. wyłączył jawność tych dokumentów. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. ( [...]), orzekł o wydaleniu S. Y. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zakazie ponownego wjazdu na to terytorium i państw obszaru Schengen przez okres 5 lat licząc od dnia wykonania decyzji lub, gdy decyzja nie zostanie wykonana - od dnia wydania decyzji oraz nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda wskazał, iż cudzoziemiec figuruje w Krajowym Rejestrze Karnym jako osoba skazana trzema prawomocnymi wyrokami. Ponadto wobec cudzoziemca toczą się postępowania prowadzone przez Urząd Kontroli Skarbowej ( sygn. [...]), postępowanie przed Sądem Rejonowym [...] ( sygn. akt [...]), postępowanie w Prokuraturze Rejonowej w [...] ( sygn. akt [...]). Nadto cudzoziemiec został aresztowany i przebywa w Areszcie Śledczym w [...] pod nazwiskiem A. E.. Wojewoda [...] odnośnie zagrożenia cudzoziemca bezpieczeństwu publicznemu Wojewoda stwierdził, iż wprawdzie część wyroków orzeczonych wobec cudzoziemca uległa zatarciu, lecz nie ulega wątpliwości, że cudzoziemiec przez swoją wielokrotną karalność lekceważy obwiązujące w Polsce prawo, wprowadza w błąd organy administracji, dokonuje fałszerstw dokumentów, składa fałszywe oświadczenia i zeznania. Nadto cudzoziemiec nadal pozostaje w konflikcie z prawem, prowadzone są bowiem przeciwko niemu postępowania w sprawach karnych. W toku postepowania ustalono, że żona cudzoziemca obywatelka polska - A. G. wraz z ich wspólnym małoletnim synem W. od 2010 roku mieszka w [...], kontakty cudzoziemca z nią i synem są sporadyczne. Cudzoziemiec nie opiekuje się synem, nie łoży na jego utrzymanie, a żona deklaruje chęć rozwiązania małżeństwa poprzez złożenie pozwu rozwodowego. W tych okolicznościach, zdaniem organu, wydalenie cudzoziemca nie spowoduje konieczności opuszczenia przez jego żonę i syna terytorium Polski, bądź zerwania więzów rodzinnych, gdyż to już nastąpiło. Nie dojdzie tym samym do naruszenia prawa do życia rodzinnego cudzoziemca lub praw dziecka. Wielość dokonanych przez cudzoziemca przestępstw, uporczywe naruszanie prawa i lekceważenie jego zasad, w ocenie Wojewody [...], daje podstawę do stwierdzenia, że dalszy pobyt cudzoziemca stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego stosowanie do art. 97 ust. 1a ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony, co wyłącza stosowanie art. 97 ust. 1 pkt 1 lit. a tej ustawy oraz art. 89 ust. 1pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. W odwołaniu do tej decyzji pełnomocnik cudzoziemca zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 88 ust. 1pkt 5 ustawy o cudzoziemcach w zw. z art. 513 ust.1 pkt 2 oraz art. 512 ustawi z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach; art., 89 ust.1 ustawy o cudzoziemcach w. z art. 97 ust.1 pkt 1a oraz art. 97 ust. 1a ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony w zw. z art. 8 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności; art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemkach w zw. z art. 513 ust.1 pkt 2 oraz art. 521 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach oraz art. 8 ww. Konwekcji oraz naruszenie art. 90 ust. 2 ustawy o cudzoziemcach; art. 8, 77 § 1, 80, 81 i 107 § 3 k.p.a. i art. 73 i 74 k.p.a. Organ odwoławczy wskazał, iż rozpatrując sprawę uwzględnił materiał dowodowy zgromadzony w toku wszystkich postępowań dotyczących A. .E. (poprzednio S. Y.), w tym postępowań o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się oraz postępowania w sprawie wydalenia cudzoziemca, w zakresie niezbędnym do podjęcia rozstrzygnięcia. Organ wskazał, iż w toku postępowania odwoławczego uzyskano informację, że cudzoziemiec posługuje się dokumentem podróży wydanym dla A. E., ur. [...] października 1969 r. Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. organ odmówił pełnomocnikowi skarżącego przeglądania dokumentów zwierających informacje niejawne z klauzulą "zastrzeżone", które zostało utrzymane w mocy postanowieniem z dnia [...] września 2015 r. Organ wskazał, iż z akt dotyczących A. E. (poprzednio S.Y.) wynika, że przebywał on na terytorium Polski na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z terminem ważności od dnia [...] czerwca 2009 r. do dnia [...] czerwca 2010 r. z uwagi na pozostawanie o dnia [...] lipca 2007 r. w związku małżeński z obywatelką polską - A. G. oraz sprawowaniem opieki na małoletnim synem - W., obywatelem polskim. Zezwolenie zostało mu udzielone na nazwisko S. Y.. W dniu [...] kwietnia 2010 r. cudzoziemiec wystąpił do Wojewody [...] z kolejnym wnioskiem o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony. Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. Wojewoda [...] odmówił udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia. Decyzja ta została decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] maja 2011 r. utrzymana w mocy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 listopada 2011 r. oddalił skargę na tę decyzję. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 5 września 2013r., sygn. akt II OSK 1922/12 uchylił wyrok WSA w Warszawie oraz ww. decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców orzekł o przekazaniu ww. sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji z uwagi na konieczność uwzględnienia zasady proporcjonalności. W dniu [...] stycznia 2015 r. Wojewoda [...] orzekł ponownie o odmowie udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia. Obecnie rozpatrywane jest odwołanie od tej decyzji. Ponadto w dniu [...] października 2010 r. A. E., posługujący się wówczas nazwiskiem S. Y. wystąpił do Wojewody [...] o zezwolenie na osiedlenie się w związku z tym, że pozostaje w związku małżeńskim z obywatelką polską A. G.. Organ decyzją z dnia [...] stycznia 2011r. odmówił cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Wyrokiem z dnia 5 września 2013 r., sygn. akt II OSK 1922/12, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zarówno wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 marca 2012 r., jak i ww. decyzję organu II instancji. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W dniu [...] lutego 2012 r. Wojewoda [...] ponownie orzekł o odmowie udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia na osiedlenia się. Po rozpatrzeniu odwołania Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] października 2015 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Organ wskazał, że cudzoziemiec, posługujący się danymi osobowymi - S. A. (A.), ur. [...] października 1969 r., [...], s. I. i T. w dniu [...] stycznia 1999 r. zawarł związek małżeński z E. J., ur. [...] sierpnia 1977 r. W związku z okolicznością pozostawania w związku małżeńskim z obywatelką polską Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2004 r. udzielił cudzoziemcowi zezwolenia na osiedlenie się w Polsce. Jednakże z uwagi na fakt, że nie podał on we wniosku o udzielenie ww. zezwolenia, że był karany oraz, że toczy się wobec niego postępowanie karne, decyzją z dnia [...] marca 2005 r. ww. organ cofął mu ww. zezwolenie. Po złożeniu przez cudzoziemca odwołania, Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W dniu [...] stycznia 2006r. Wojewoda [...] ponownie orzekł o cofnięciu cudzoziemcowi zezwolenia na osiedlenie się w Polsce. Po odwołaniu cudzoziemca, w dniu [...] czerwca 2006r. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.