Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Ol 453/16

Dnia 28 czerwca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Piotr Chybicki sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie prowadzenia schroniska dla bezdomnych zwierząt - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr "[...]" z dnia 24 listopada 2014 r. Wójt Gminy "[...]"zezwolił "[...]" na prowadzenie działalności w zakresie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami na

terenie Gminy "[...]" oraz na prowadzenie Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt na działce "[...]". Zezwolenia udzielno na okres od 1 grudnia 2014 r. do 30 listopada 2024 r.

Wnioskiem z dnia 7 sierpnia 2015 r., o wszczęcie postępowania, dotyczącego stwierdzenia nieważności powyższej decyzji, wystąpiło do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]","[...]", powoływane dalej jako "Stowarzyszenie", wskazując na istnienie przesłanki wynikającej z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23), powoływanej dalej jako K.p.a., z uwagi na brak wymaganego prawem określenia obszaru działalności "prowadzenia schroniska dla bezdomnych zwierząt".

Postanowieniem z dnia 11 września 2015 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]" wszczęło z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji w części dotyczącej prowadzenia Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt na działce nr "[...]" i dopuściło do udziału w nim Stowarzyszenie.

Następnie, decyzją z dnia 27 listopada 2015 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]" odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy "[...]" z dnia 24 listopada 2014 r.

W uzasadnieniu Kolegium wywiodło, że dla ustalenia, czy kontrolowana decyzja została podjęta z rażącym naruszeniem prawa nie wystarczy stwierdzenie, że dokonano błędnej wykładni prawa, ale niezbędne jest wykazanie, że przekroczenie prawa nastąpiło w sposób jasny i niedwuznaczny. Podniosło, że z art. 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r., poz. 1399), powoływanej dalej jako "ustawa", wynika, że zezwolenie na prowadzenie działalności, w tym na prowadzenie schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części, powinno m.in. określać przedmiot i obszar działalności objętej zezwoleniem. Zaznaczyło, że powołana ustawa nie zawiera legalnej definicji pojęcia "obszaru działalności objętej zezwoleniem", zatem znaczenie tego pojęcia możliwe jest do określenia przez dokonanie wykładni. Kolegium zauważyło, że w ocenie wnioskodawcy pojęcie to winno być rozumiane jako obszar, z którego ujęte bezdomne zwierzęta umieszczane są w danym schronisku. Zaznaczyło, że Stowarzyszenie przedstawiło obszerną wykładnię, w celu wykazania prawidłowości przyjętego znaczenia wskazanego pojęcia. Kolegium podniosło, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym rozumienie pojęcia określonego w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy nie jest jednolite i zachodzą w tym zakresie poważne wątpliwości. Ustalenie znaczenia pojęcia "obszar działalności objętej zezwoleniem" wymaga przeprowadzenia wykładni, która prowadzi do różnych wniosków znaczeniowych. O rażącym naruszeniu prawa można zaś mówić tylko w takim przypadku, gdy proste zestawienie rozstrzygnięcia z treścią zastosowanego przepisu prawa wskazuje na ich oczywistą niezgodność. Warunkiem uznania naruszenia przepisu za rażące jest istnienie jasno sformułowanej normy prawnej, której treść nie wymaga wykładni.