Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Kr 495/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Łomnicka Sędziowie: WSA Krystyna Daniel WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica na decyzję Wojewody z dnia 2 marca 2016 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części nieruchomości skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z 2 kwietnia 2015 r. znak [...] Prezydent Miasta orzekł o odmowie zwrotu części działki ewidencyjnej nr [...] o pow. 0,0849 ha, obr. 4, jedn. ewid. K. (objętej księgą wieczystą nr [...]) oraz części działki ewidencyjnej nr [...] o pow. 0,4802 ha, obr. 4, jedn. ewid. K. (objętej księgą wieczystą nr [...]), w granicach wywłaszczonej na rzecz Skarbu Państwa parceli l. kat. [...], b. gm. kat. N. na rzecz J. K., G. K., E.G. i D. G.-S.

Orzekając w ww. sposób organ I instancji wskazał, że przedmiotowa nieruchomość stanowiąca poprzednio własność H. G., została przejęta na rzecz Skarbu Państwa orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej miasta K. z 18 marca 1952 r. znak [...] (które stało się ostateczne dnia 4 grudnia 1969 r.), wydanym w oparciu o przepisy dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939-1945, zaś z wnioskiem o jej zwrot wystąpiły wszystkie uprawnione osoby.

Zgodnie z wydanym w niniejszej sprawie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 695/10 (uchylającym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2009 r. sygn. akt II SA/Kr 231/09 i przekazującym sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania), odjęcie prawa własności przedmiotowej nieruchomości decyzją opartą o przepisy ww. dekretu należy traktować jako wywłaszczenie sensu stricto, a zatem w niniejszej sprawie bezpośrednie zastosowanie winny znaleźć przepisy art. 136 i następne ustawy o gospodarce nieruchomościami. W powołanym wyroku wskazano ponadto, że w niniejszej sprawie koniecznym jest zbadanie, czy zachodzą przesłanki zbędności przedmiotowej nieruchomości na cel wywłaszczenia, o których mowa w art. 137 ustawy o gospodarce nieruchomościami.