Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 maja 2016 r., sygn. I SA/Po 372/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Protokolant ref. staż. Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] z dnia [...] r. o nr [...] ; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz [...] kwotę [...],- zł (słownie: [...] złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wójt Gminy X. decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] określił A. S.A. z siedzibą w W. (dalej zwanej spółką lub skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. na kwotę [...] zł.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ podatkowy I instancji wyjaśnił, że przed wszczęciem postępowania podatkowego wezwano skarżącą do złożenia pisemnych wyjaśnień dotyczących podstawy opodatkowania budowli lub ich części związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, ujętych w deklaracjach składanych na 2010 r. Zaznaczano przy tym, że wykazana w deklaracji wartość budowli znacznie odbiegała od wartości deklarowanych za lata poprzednie. W odpowiedzi na wezwanie skarżąca wyjaśniła, że złożona przez nią deklaracja podatkowa na 2010 r. jest prawidłowa, a linie kablowe ułożone w kanalizacji nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W toku prowadzonego postępowania podatkowego na wezwanie organu I instancji spółka przedłożyła płytę CD, na której zawarto wyciąg z ewidencji środków trwałych dla obszaru w obrębie którego położona jest Gmina X.. W ocenie organu podatkowego I instancji linie kablowe (telekomunikacyjne) umieszczone w kanalizacji kablowej stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości z uwagi na regulacje art. 1a ust 1 pkt 2 oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Wyjaśniono również, że w art. 3 pkt 1 lit. b Prawa budowlanego ustawodawca wyjaśnił, że obiektem budowlanym jest budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. W tym kontekście stwierdzono, że kanalizacja wraz z położonymi w niej kablami stanowi całość techniczno-użytkową. Całość ta służy świadczeniu usług telekomunikacyjnych, bez względu na to czy kanalizacja i przewody są w posiadaniu jednego, czy też dwóch podmiotów. Zaznaczono również, że na gruncie Prawa budowalnego do pojęcia budowli zaliczono również sieci techniczne. W ocenie organu I instancji podnoszona przez spółkę nieadekwatność prawa własności linii kablowej i kanalizacji kablowej, w której owa linia biegnie, wynikająca z umowy leasingu zwrotnego zawartej pomiędzy skarżącą a C. sp. z o.o., jest absolutnie pozbawiona podstaw. Organ I instancji w tym zakresie dał w pełni wiarę wynikom kontroli przeprowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. Z wyników kontroli wynika przy tym, że transakcja sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia [...] stycznia 2009 r. miała na celu zmianę podatnika jedynie w celu obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, a nie faktyczne zawarcie transakcji przeniesienia własności. Kierując się wynikami kontroli organ podatkowy I instancji stwierdził, że należy uznać, iż linie kablowe położone w kanalizacji kablowej nie stanowiły odrębnej własności. Zaznaczono również, że jednym z argumentów przemawiających za zasadnością opodatkowania budowli, której to elementy stanowią przedmiot prawa własności różnych podmiotów jest brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdzie wskazano wprost, że przedmiotem opodatkowania jest nie tylko cała budowla, ale również jej część. W ocenie Wójta Gminy X. w odniesieniu do podatku od nieruchomości, okolicznością z którą powiązano obowiązek podatkowy jest władanie budowlą, lub jej częścią związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Za nieuprawnione uznano przy tym ograniczanie przedmiotu opodatkowania wyłącznie do sytuacji, gdy właścicielem poszczególnych elementów budowli jest ten sam podmiot. Z uwagi na powyższe stwierdzono, że w stanie prawnym obowiązującym do końca lipca 2010 r., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega sieć telekomunikacyjna, jako obiekt kompletny bez względu na to kto jest właścicielem jej poszczególnych elementów składowych.