Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 maja 2016 r., sygn. III SA/Lu 1562/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia WSA Robert Hałabis (sprawozdawca),, Sędzia WSA Iwona Tchórzewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Małgorzata Olejowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 maja 2016 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Wojewody z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2015 r. nr [...], Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...], na mocy której orzeczono o wymeldowaniu A. P. wraz z małoletnim synem K. P. z pobytu stałego w lokalu położonym w miejscowości [...] [...].

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy podniósł, że zgodnie z art. 35 oraz art. 28 ust. 1 i 2 ustawy o ewidencji ludności, warunkiem decydującym o wymeldowaniu osoby jest ustalenie przez organ administracji, że osoba ta faktycznie opuściła bez wymeldowania dotychczasowe miejsce pobytu stałego oraz że opuszczenie to miało charakter trwały i dobrowolny. W postępowaniu o wymeldowanie osoby z miejsca pobytu stałego organ administracji ma obowiązek brać pod uwagę stan faktyczny istniejący w dacie opuszczenia przez nią lokalu. Odnosi się to jednak wyłącznie do oceny kwestii dobrowolności opuszczenia lokalu. Natomiast jeśli chodzi o ocenę zamiaru opuszczenia lokalu i jego realizacji, a także trwałości opuszczenia lokalu, organ winien uwzględniać również okoliczności, jakie wystąpiły w późniejszym okresie. W szczególności organ powinien ustalić, czy były podejmowane próby powrotu do lokalu.