Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2016 r., sygn. I SA/Kr 421/16

 

|Sygn. akt I SA/Kr 421/16 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 maja 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna (spr.), Sędziowie: WSA Paweł Dąbek, WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2016 r., sprawy ze skarg R.P., na decyzje Dyrektora Izby Celnej, z dnia 21 maja 2013 r. Nr [...],[...],[...],[...],[...],[....],[...], w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu, , , - s k a r g i o d d a l a -,

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 2016 r. I GSK 669/14 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 listopada 2013 r., I SA/Kr 1175/13, którym oddalono skargi R.P. (dalej "skarżący") na siedem decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia 21 maja 2013 r. o kolejnych numerach: [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnienie uchylonego wyroku nie spełniło wszystkich oczekiwań wynikających z dyspozycji art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2020 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 718) - dalej "p.p.s.a." Naczelny Sąd Administracyjny zaakceptował przy tym, co do zasady, możliwość wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia w trybie art. 111 §2 p.p.s.a. spraw wszystkich siedmiu skarg na ww. decyzje. Jednakże, jak to uzasadniał Naczelny Sąd Administracyjny, sąd I instancji w sposób niedostateczny - daleko zgeneralizowany, wskazał stany faktyczne każdej ze spraw połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Ponadto lakoniczna analiza tych stanów faktycznych dała wrażenie jakby rozstrzygnięcia organów dotyczyły niemal identycznych pojazdów samochodowych, a postępowania przed organami podatkowymi miały niemal identyczny przebieg. W uzasadnieniu wyroku, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji w ogóle nie odniósł się do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodów osobowych, co również poddawało w wątpliwość dokonanie przez ten sąd należytej kontroli zgodności z prawem zaskarżonych decyzji. Ponadto sąd I instancji trafnie wskazując na rozbieżność pomiędzy modelami pojazdów, co do których skarżący przedłożył dokumenty WIT a modelami pojazdów będących przedmiotem postępowania w każdej ze spraw, nie dostrzegł, że jedna z połączonych spraw - I SA/Kr 1180/13, dotyczyła Mitsubishi Pajero, odnośnie którego WIT przedłożono.