Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 maja 2016 r., sygn. II SA/Kr 879/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Mariusz Kotulski Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2016 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Krakowie na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 1 lipca 2009 r., Nr LXXVIII/995/09 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Tyniec-Węzeł Sidzina". skargę oddala

Uzasadnienie

Prokurator Okręgowy w Krakowie, działając na podstawie art. 8 § 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1, art. 53 § 3 zd. 2 oraz art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zaskarżył uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 1 lipca 2009 r., Nr LXXVIII/995/09 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Tyniec - Węzeł Sidzina", opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego Nr 432, poz. 3152 z dnia 23 lipca 2009 r., w części obejmującej: § 6 ust. 1 pkt 20, § 10 ust. 2 pkt 1 i 2, ust. 4, § 11 ust. 2 w zw. z § 33 ust. 6, § 13 ust. 4, § 14 ust. 7 pkt 1 lit. "e" i "f, § 19 ust. 5 pkt 5 lit. "a", § 22 ust. 5 pkt 3, § 23 ust. 5 pkt 3, § 24 ust. 5 pkt 3 i pkt 12, § 25 ust. 6 pkt 2, § 26 ust. 5 pkt 4, § 27, § 28 i § 29, § 33 ust. 2 w zw. z § 33 ust. 6 części tekstowej planu oraz odpowiadającym im fragmentom części graficznej.

Zaskarżonej uchwale zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 15 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80 poz. 717, dalej; u.p.z.p.) w zw. z art. 3, art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2011 r., Nr 118 póz. 687) oraz przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny, pod względem sanitarnym, są odpowiednie na cmentarze (Dz. U. z 1959 r., Nr 52 poz. 315, dalej: "rozporządzenie") poprzez lokalizację planowanego cmentarza na terenie nie odpowiadającym wskazanym w przepisach szczególnych warunkom sanitarnym, a w szczególności: