Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 10 maja 2016 r., sygn. IV SA/Gl 1032/15

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M. I. na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zdolności do służby w Policji postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 25 czerwca 2015 r. M.I. (dalej także: strona, skarżący) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] r., nr [...] - zarzucając mu naruszenie:

1) art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej: Kpa), poprzez naruszenie zasady prawdy obiektywnej, w tym - jak określił - "niezastosowanie się całościowo do przepisów zagadnienie przedstawione w skardze";

2) art. 32 Konstytucji, bez sformułowania treści naruszenia.

Argumentując przedstawił przebieg zdarzeń poprzedzających wydanie objętego skargą orzeczenia lekarskiego, wskazując w pierwszej kolejności, że w okresie "od 6 lutego 2014 r. do 2 października 2014 r. nieprzerwanie przebywał na zwolnieniu lekarskim wydanym przez specjalistę psychiatrę". Stan chorobowy - jak stwierdził - był ciągły, nieprzerwany a zwolnienia lekarskie były wystawiane w kontynuacji na 4 tygodnie każde z uwagi na potrzebę obserwacji, leczenia szpitalnego i diagnozy jednostki chorobowej. Po zakończeniu leczenia otrzymał zaświadczenie lekarskie z dnia 2 października 2014 r. wydane przez lekarza, który - na co zwrócił uwagę - jest biegłym sądowym ds. psychiatrii, stwierdzające, iż stan chorobowy pozostaje w związku ze specyficznymi warunkami służby. W dalszej kolejności podniósł, że w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., nr 355, ze zm.) w okresie od 6 czerwca 2014 r. do 2 października 2014 r. wskutek niezdolności do służby otrzymywał tylko 80% uposażenia, bowiem 100 % uposażenia należne jest gdy choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby. W dniu 3 października 2014 r. skarżący zwrócił się z raportem do Komendanta Miejskiego Policji we W. o skierowanie go na komisję lekarską celem ustalenia związku jego choroby ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby za okres - jak podał - "od 6 czerwca do 2 października 2014 r.". Zawiadomieniem Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej (dalej: WKL) we W. z dnia 4 grudnia 2014 r. został powiadomiony, że badanie komisyjne odbędzie się w celu wydania orzeczenia prawidłowości czasowej niezdolności do służby. Podniósł, iż zwrócił przy tym - na ów czas - uwagę, że cel tej komisji nie jest zbieżny z jego wnioskiem (raportem), na co uzyskał odpowiedź, iż jest to prawidłowy tok postępowania. Następnie podał, że WKL w dniu [...] r. wydała orzeczenie iż schorzenie nie pozostaje w związku ze służbą i jest trwały uszczerbek na zdrowiu 0%, bowiem neurastenia nie figuruje w wykazie chorób. Wydając je - jak wyeksponował autor skargi - komisja "oparła się" na przepisach: