Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 9 maja 2016 r., sygn. I SA/Gl 513/15

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwestii wniosku o przyznanie stronie skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A S.A. w K. (dalej: skarżąca albo spółka) na wskazaną w sentencji niniejszego postanowienia decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B..

Wraz ze skargą kasacyjną od powyższego wyroku pełnomocnik spółki wniósł o przyznanie jej prawa pomocy, załączając urzędowy formularz PPPr. Pełnomocnik nie zakreślił zakresu żądania z rubryki 4.1 oraz 4.2. formularza, jednak z uzasadnienia wniosku wynika, że domaga się zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.

Pełnomocnik spółki zaznaczył, że nie dysponuje ona środkami pozwalającymi na poniesienie kosztów sądowych bez narażenia się na utratę płynności finansowej. Podkreślił, że skarżąca ponosi stratę z działalności gospodarczej (która za ostatni rok obrotowy wyniosła 1.005.941.812,80 zł), potwierdzającą brak środków na spłatę zobowiązań. Zaakcentował, iż wartość zobowiązań krótkoterminowych, według bilansu za 2014 r. zamykająca się kwotą 5.251.096.337,40 zł, jest wielokrotnie wyższa od środków znajdujących się na jej rachunku bankowym w wysokości 238.884.059,96 zł, obejmujących również środki Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i Funduszu [...]. Stwierdził, że skarżąca musi koncentrować się na bieżącej spłacie tych zobowiązań, przede wszystkim zaś - na wypłacie wynagrodzeń, na które przeznacza przeciętnie kwotę 262.300.000,00 zł. Skarżąca w ocenie pełnomocnika nie może być stawiana przed wyborem, czy posiadane środki przeznaczyć na powyższe cele, czy też na koszty sądowe. Pełnomocnik zaakcentował również, że kwota środków na rachunku bankowym skarżącej jest kilkakrotnie niższa od kwoty jej zobowiązań podatkowych i zobowiązań z tytułu ubezpieczeń społecznych, których regulowanie powinno być traktowane priorytetowo. Obowiązek zapłaty kosztów sądowych nie powinien zatem narażać spółki na niemożność wywiązania się z zapłaty tych zobowiązań.