Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Wa 1947/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi L. C. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Administracji i Cyfryzacji decyzją z dnia [...] września 2015 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku L. C. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] października 2014 r. nr [...], umarzającą postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2001 r. nr [...].

W uzasadnieniu organ przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Wojewoda [...], na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.) decyzją z dnia [...] grudnia 2001 r., nr [...], stwierdził nieodpłatne nabycie przez gminę L. z mocy prawa, własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej L., obrębie [...], jako działka nr [...], uregulowanej w księdze wieczystej nr [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...], stanowiącej integralną część decyzji.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji komunałizacyjnej W. K, wystąpił L. C..

Decyzją Nr [...] z dnia [...] października 2014 r. Minister Administracji i Cyfryzacji umorzył postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] dotyczącej działki nr [...], wszczęte na wniosek L. C..

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wniósł L. C.

Po rozpatrzeniu wniosku L. C., Minister Administracji i Cyfryzacji w całości podtrzymał stanowisko, iż koniecznym było umorzenie postępowania - na podstawie art. 105 § 1 Kpa - w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2001 r., ponieważ z akt sprawy jednoznacznie wynika, że w dniu 27 maja 1990 r. przedmiotowa nieruchomość nie była w prawnym posiadaniu Wnioskodawcy. Zdaniem organu kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy wnioskodawca legitymuje się prawem do wystąpienia z żądaniem wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2001 r. Zgodnie z art. 28 Kpa stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Stroną postępowania administracyjnego według wskazanego przepisu jest wyłącznie ten podmiot, który legitymuje się własnym, rzeczywistym i poddającym się konkretyzacji interesem prawnym [lub obowiązkiem prawnym], opartym na określonym przepisie prawa. Weryfikacja decyzji komunalizacyjnej wydanej w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające (...) jest uzasadniona, jeżeli zainteresowany podmiot wykaże, że w dniu, w którym nastąpiła z mocy prawa komunalizacja spornego mienia, legitymował się on tytułem prawnym uniemożliwiającym komunalizację. Zdaniem Ministra prawidłowo w decyzji z dnia [...] października 2014 r. stwierdzono, że na podstawie wniosku Starosty Powiatowego w G. z dnia 14 sierpnia 1948 r., nr [...] (wpis w KW Nr [...] - obecnie [...]) uznano, że nieruchomość stanowiąca działkę nr [...] (wchodzącą dawniej w skład parceli [...]) stanowiła własność Skarbu Państwa. Z kolei niewątpliwym pozostaje fakt, że w chwili nabycia przez W. C. i H. C., postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia [...] marca 1986 r., sygn. akt [...], prawa własności nieruchomości zapisanej w księdze [...] nie wchodziła już w skład ww. gruntu, gdyż została uprzednio przejęta przez Państwowy Fundusz Ziemi. Minister Administracji i Cyfryzacji podkreślił również, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.) domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Konsekwencją tej zasady jest domniemanie wiarygodności ksiąg wieczystych, polegające na tym, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Organy administracji publicznej są związane domniemaniem prawnym z ksiąg wieczystych z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361, z późn. zm.) i nie mogą z własnej inicjatywy dokonywać ich obalenia. Reasumując Minister wskazał, że ocena dokumentów przedstawionych w sprawie prowadzi do konkluzji, że wnioskodawca w świetle przepisów prawa materialnego - ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające (...)- nie legitymował się w postępowaniu komunałizacyjnym, jak i nie legitymuje się w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2001 r., interesem prawnym w rozumieniu art. 28 Kpa. Wobec powyższego umorzenie wszczętego postępowania nadzorczego było uzasadnione.