Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Rz 556/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro Sędziowie WSA Grzegorz Panek WSA Tomasz Smoleń / spr./ Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Z. G. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO lub Kolegium) z [...] kwietnia 2015 r. nr [...], o odmowie umorzenia zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało oparte o następujące okoliczności faktyczne i prawne: wnioskiem z 2 lutego 2015 r. J. G. zwróciła się do Burmistrza o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2011-2013. Wnioskodawczyni zwróciła uwagę na swoją trudną sytuację finansową i podała, że jest osobą bezrobotną, jej mąż przebywa na zasiłku chorobowym, a na utrzymaniu mają troje dzieci w wieku szkolnym.

Decyzją z [...] marca 2015 r. nr [...], Burmistrz K. odmówił J. G. i Z. G. umorzenia zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za lata 2011, 2012 oraz 2013. W uzasadnieniu organ podał, że J. i Z. G. są właścicielami nieruchomości położonej w K. przy ulicy J., gdzie zameldowanych jest dwoje dzieci, zaś trzeci syn zameldowany jest pod innym adresem. Ww. nabyli nieruchomość położoną w K. przy ulicy S., gdzie prowadzona jest od 2012 r. działalność gospodarcza sklep spożywczo-gastronomiczny, przez syna T. Nieruchomość ta nie była do chwili obecnej zgłoszona przez podatników do opodatkowania. Burmistrz wyjaśnił, że umorzenie podatku jest decyzją uznaniową i należy ją stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Za wyjątkowy przypadek uznaje się sytuację, w której podatnik nie mógł przewidzieć ani zapobiec. Sytuacji takiej J. G. nie przedstawiła. Organ ustalił, że podatnicy od lat nie płacą należnych podatków, a dodatkowo uchylają się od opodatkowania od powierzchni przeznaczonych pod działalność gospodarczą, co jest przedmiotem drugiego postępowania. Stwierdził, że w sprawie nie zaistniała przesłanka "ważnego interesu publicznego" określona w art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.; zwanej dalej O.p.). Umorzenie jest prawem, a nie obowiązkiem organu podatkowego i nawet w wypadku zaistnienia przyczyn społecznie lub gospodarczo uzasadnionych organ może, lecz nie musi umorzyć zaległości.