Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Po 72/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] listopada 2015 roku Nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za grunt przejęty pod drogę oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], Starosta G. na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") oraz art. 98 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 782 z późn. zm., dalej: "u.g.n.") odmówił K. B. ustalenia odszkodowania za działki gruntu wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, położone w miejscowości I., gmina Ł., oznaczone jako działka nr [...], arkusz [...], obręb I., dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą nr [...], oraz działka nr [...], dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą nr [...].

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że we wniosku z dnia [...] marca 2015 r. K. B. wystąpiła o ustalenie odszkodowania za grunty wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, oznaczone jako działki nr [...] i [...], o łącznej powierzchni 0,30.33 ha. Teren przedmiotowych działek został przeznaczony na mocy uchwały nr [...] Rady Gminy Ł. z dnia [...] września 2003 r. w sprawie Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego w I. dz. nr ewid.: [...] i [...] (Dz. Urz. Woj. Wlkp. nr 166, poz. 3099) pod drogi dojazdowe (symbol KD3) i drogi pieszo-jezdne (symbol KX). Wydana na podstawie powołanego planu miejscowego decyzja Wójta Gminu Ł. z dnia [...] lutego 2004 r., nr [...], o zatwierdzeniu projektu podziału działki nr [...] określiła, że działka nr [...] stanowi drogę dojazdową wewnętrzną, na której należy ustanowić służebności gruntowe lub dokonać sprzedaży udziałów w działce na rzecz nabywców działek budowlanych. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podano zarazem, że w postanowieniu z dnia [...] listopada 2003 r., nr [...], Wójt Gminy Ł. pozytywnie zaopiniował zgodność proponowanego podziału z ustaleniami planu miejscowego. Podobnie w decyzji Wójta Gminy Ł. z dnia [...] maja 2004 r., nr [...], o zatwierdzeniu projektu podziału działki nr [...] ustalono, że działka nr [...] stanowi drogę dojazdową wewnętrzną, na której również należy ustanowić służebności gruntowe lub dokonać sprzedaży udziałów w działce na rzecz nabywców działek budowlanych. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia także wskazano, że postanowieniem z dnia [...] marca 2004 r., nr [...], Wójt Gminy Ł. pozytywnie zaopiniował zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego. Zarówno księga wieczysta nr [...], jak i księga wieczysta nr [...] zawiera wpis o ustanowieniu służebności na działkach nr [...] i [...] przy sprzedawaniu kolejnych działek budowlanych (nr [...], [...], [...], [...] i [...]). Podstawę ustalenia odszkodowania za grunt przejęty pod drogę stanowi art. 98 u.g.n. Przyznanie wspomnianej rekompensaty finansowej dotyczy jedynie nieruchomości, które zostały wydzielone pod drogi publiczne. Tymczasem w rozpatrywanej sprawie działki nr [...] i nr [...] zostały wydzielone pod drogi wewnętrzne. Konkluzja ta wynika z powołanych decyzji podziałowych, którym należy przypisać istotne znaczenie. Z decyzji o podziale nieruchomości musi bowiem wynikać, czy dany grunt został przeznaczony pod drogę publiczną. Kwalifikacja wymienionych działek jako dróg wewnętrznych wynika jednoznacznie z decyzji podziałowych. Grunty te zostały bowiem oznaczone symbolem KD3 i KX, a nadto wskazano na konieczność ustanowienia odpowiednich służebności. Taki wniosek nie był w istocie również kwestionowany przez właściciela nieruchomości. Wobec tego wyłączona jest możliwość ustalenia odszkodowania na podstawie art. 98 u.g.n.