Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 marca 2016 r., sygn. I SA/Wr 1808/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant: Starszy inspektor sądowy Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 marca 2016 r. sprawy ze skargi E.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r.: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi E.L. (dalej: strona, skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) z dnia [...] (nr [...]) utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta W. (dalej: organ I instancji) z dnia [...], nr [...], ustalającą podatek od nieruchomości za rok podatkowy 2014 w wysokości 95 zł, w tym od pozostałych gruntów o powierzchni 37,77 m² w wysokości 17 zł oraz budynków mieszkalnych/części budynków o powierzchni użytkowej 107,26 m² w wysokości 78,30 zł.

Z akt sprawy wynika, że strona w odwołaniu od ww. decyzji organu I instancji zarzuciła organowi I instancji błędne ustalenie stanu faktycznego, a w konsekwencji naruszenie przepisu prawa materialnego poprzez niezastosowanie w sprawie art. 6 ust. 3 w zw. z art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., nr 95, poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.) z uwagi na zaistnienie zdarzenia mającego wpływ na wysokość opodatkowania, a w szczególności zmianę sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części skutkującą obniżeniem podatku. Skarżąca zarzuciła ponadto błędne ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego, co stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 u.p.o.l. Uzasadniając zarzuty odwołania skarżąca argumentowała, iż w okresie rozliczeniowym wskutek niekorzystnych warunków atmosferycznych oraz określonych działań/zaniechań osób trzecich doszło do zalania mieszkania i garażu co uniemożliwiło ich zajęcie i użytkowanie. Z tego też względu skarżąca nigdy nie korzystała z przedmiotowego lokalu mieszkalnego w szczególności nigdy w nim nie zamieszkała na stałe, a nieusunięcie usterki przez osoby odpowiedzialne za jej wystąpienie uniemożliwia zakwalifikowanie opisanego zdarzenia jako przejściowego lub o charakterze czasowym. Dodała strona, iż okoliczności przez nią podnoszone są przedmiotem toczącego się postępowania cywilnego. Zdaniem skarżącej, do czasu zakończenia tego postępowania - stosownie do treści art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: O.p.) - postępowanie podatkowe powinno zostać zawieszone.