Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2016 r., sygn. II SA/Wa 1310/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA - Iwona Dąbrowska Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak (sprawozdawca) Protokolant - specjalista Ewa Kielak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2016 r. sprawy ze skargi W. B. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia żądanej treści - oddala skargę -

Uzasadnienie

Postanowieniem nr [...] z [...] czerwca 2015 r. Komendant Główny Policji, na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 K.p.a., po rozpoznaniu wniosku W. B. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem przez Komendanta Głównego Policji postanowienia nr [...] z [...] kwietnia 2015 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w latach 1995-2001 oraz 2006 w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia organ wskazał następujące okoliczności faktyczne i prawne.

W. B. (dalej jako skarżący) raportem z 16 lipca 2007 r. zwrócił się do Komendanta Głównego Policji o wydanie zaświadczenia potwierdzającego pełnienie w latach 1995-2006 służby w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej na podstawie § 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej (Dz. U. Nr 86, poz. 734, ze zm.).

Komendant Główny Policji postanowieniem nr [...] z [...] lutego 2008 r. odmówił skarżącemu wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w latach 1995-2006 w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury policyjnej. Od powyższego postanowienia skarżący wniósł zażalenie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który postanowieniem nr [...] z [...] czerwca 2008 r., zgodnie z art. 65 § 1 K.p.a., przekazał zażalenie Komendantowi Głównemu Policji jako organowi właściwemu w sprawie. Komendant Główny Policji postanowieniem nr [...] z [...] września 2008 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 5 maja 2009 r. (II SA/Wa 1682/08) stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia i uchylił postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z [...] czerwca 2008 r. Postanowieniem nr [...] z [...] września 2009 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Komendanta Głównego Policji nr [...] z [...] lutego 2008 r. Rozstrzygnięcie to stało się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z 18 lutego 2010 r. (II SA/Wa 1837/09) oddalił skargę, wskazując, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 8 grudnia 2010 r. (I OSK 872/10) uchylił zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, uznając przy tym, iż ustalenia jakie zostały dokonane przez organy obu instancji są przedwczesne, a ponadto organy te nie wykazały, aby przeprowadziły dogłębną analizę dokumentacji będącej w posiadaniu właściwych organów Policji pod kątem ustalenia czy skarżący jako funkcjonariusz Policji podejmował czynności w warunkach bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia, a także nie dokonały dokładnych poszukiwań takiej dokumentacji. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego znajdujące się w aktach sprawy informacje o braku odpowiednich rejestrów są szczątkowe, lakoniczne, ogólnikowe i jako takie nie są wystarczające do właściwego potwierdzenia faktu (bądź nie) wykonywania przez skarżącego czynności w warunkach zagrażających życiu i zdrowiu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 kwietnia 2011 r. (II SA/Wa 535/11) uchylił postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z [...] września 2009 r. i utrzymane nim w mocy postanowienie Komendanta Głównego Policji nr [...] z [...] lutego 2008 r. W uzasadnieniu wskazał między innymi, iż organy powinny przeprowadzić dogłębną analizę dokumentacji będącej w posiadaniu właściwych organów Policji pod kątem ustalenia, czy skarżący podejmował czynności w warunkach bezpośrednio zagrażających życiu i zdrowiu oraz dokonać dokładnych poszukiwań takiej dokumentacji.