Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2016 r., sygn. VI SA/Wa 2809/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant ref. staż. Anna Głowacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2016 r. sprawy ze skargi "K." Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego oddala skargę w całości

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. nr 276/2014 Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej Dyrektor OW NFZ), działając na podstawie art. 109 w związku z art. 107 ust. 5 pkt 16 oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e i art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.; dalej ustawa o świadczeniach) w związku z art. 6 ust. 1 pkt 4 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2013 r., poz. 1442), po rozpatrzeniu wniosku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Ł., stwierdził, że S. B. (dalej ubezpieczona) w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu wykonywania umowy o świadczenie usług, zawartej z "K." Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (dalej skarżąca), do której to umowy stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.; dalej k.c.), dotyczące zlecenia.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor OW NFZ podał, że oceniając umowę zawartą przez skarżącą z ubezpieczoną, przyjąć należy, iż wbrew jej nazwie, nie może być ona uznana za umowę o dzieło, gdyż to nie wynik, ale czynności i działania były istotne dla jej realizacji. Treścią tej umowy było bowiem opracowanie instrukcji o systemie przepustek osobowych i zasad ruchu osobowego, a w przypadku tego rodzaju czynności - zdaniem organu, chodzi o świadczenie usług, do których mają odpowiednie zastosowanie przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.). Organ podkreślił, iż w omawianej umowie strony, pomimo nazwania jej umową o dzieło, nie sprecyzowały w sposób zindywidualizowany konkretnego rezultatu. Czynności polegające na opracowaniu instrukcji o systemie przepustek osobowych i zasad ruchu osobowego, w żaden sposób nie zmierzają do powstania nowego bądź zmodyfikowanego, w sposób stanowiący o jego indywidualnym charakterze, samoistnego dzieła. Zarówno zapisy umowy jak i czynności faktyczne wymagane do jej realizacji prowadzą wyłącznie do oceny w kierunku usługi, a nie jak wywodzi skarżąca - umowy o dzieło. Zdaniem organu, przedmiot ocenianej umowy świadczy, że ma ona charakter umowy starannego działania, nie zaś umowy rezultatu, a skoro tak, to świadczenie tego rodzaju pracy (usług) skutkuje obowiązkiem objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach.