Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r., sygn. II SA/Wa 1544/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung, Stanisław Marek Pietras, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 marca 2016 r. sprawy ze skargi Z. M. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji postanowieniem z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku Z.M. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] października 2013 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia, na podstawie art. 156 § 1 k.p.a., nieważności decyzji o ukaraniu z dnia [...] marca 1989 r., utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] października 2013 r.

Organ w motywach uzasadnienia wskazał, że decyzja Szefa [...] Urzędu Spraw Wewnętrznych w [...] o ukaraniu z dnia [...] marca 1989 r. nie jest decyzją w rozumieniu k.p.a., nadto w dniu jej wydania postępowanie w zakresie odpowiedzialności dyscyplinarnej funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej prowadzone było w oparciu o przepisy ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz zarządzenia nr 61/87 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 31 października 1987 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego. Wyjaśnił, że regulacje te nie odsyłały w żaden sposób do przepisów k.p.a. i w całkowicie odrębny sposób regulowały kwestie postępowania dyscyplinarnego. Organ podniósł, że z zarządzenia nr 61/87 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 31 października 1987 r. jednoznacznie wynikało, iż postępowanie dyscyplinarne, zakończone prawomocną decyzją, może być jedynie wznowione i to do dnia ustania karalności przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej. Stwierdził, że również obecne przepisy pragmatyki służbowej nie przewidują innej możliwości wzruszenia prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych, jak tryb wznowienia postępowania, z tego względu do prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych nie można zastosować przepisów dotyczących stwierdzenia nieważności, przewidzianych w art. 156 i następnych k.p.a.