Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 marca 2016 r., sygn. I SA/Lu 1329/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Protokolant Referent stażysta Michał Fiut po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 lutego 2016 r. sprawy ze skargi P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za styczeń, kwiecień, lipiec - grudzień 2003 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 października 2015 r., sygn. akt I GSK 633/15 Naczelny Sąd Administracyjny, po wznowieniu postępowania sądowego, uchylił swój wyrok z dnia 28 stycznia 2011 r., sygn. akt I FSK 1456/10 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 197/07 i przekazał WSA sprawę do ponownego rozpoznania.

Przedmiotowe rozstrzygniecie zapadło w następującym stanie sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 czerwca 2007r., sygn. I SA/Lu 197/07 oddalił skargę P. sp. z o.o. w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące styczeń, kwiecień, lipiec-grudzień 2003 r.

Sąd I instancji podzielił stanowisko organu, że skarżąca spółka nie była uprawniona do zastosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oleju opałowego, z uwagi na fakt, iż uzyskane przez podatnika od tych osób oświadczenia o przeznaczeniu nabytego wyrobu na cele opałowe nie były zgodne z rzeczywistością, nie odpowiadały wymogom z § 6 ust. 1 pkt 2 i ust. 2. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. nr 27, poz. 269 - "rozporządzenie z dnia 22 marca 2002 r."). Sąd zgodził się z argumentacją organu, że trudno uznać za prawdziwe, figurujące w oświadczeniach, informacje na temat miejsca zamieszkania poszczególnych nabywców, skoro nie pozwalały one na przesłuchanie tych osób (większość tych wezwań została zwrócona organowi I instancji z adnotacjami: "adresat nieznany", "brak takiego adresu" oraz "brak takiego numeru"). Zwrócił również uwagę, że sama Spółka przyznała, iż wskazywane przez nią oświadczenia Z. K. i Z. Z. są wadliwe, bo osoby te nie były nabywcami oleju opałowego, a trzy oświadczenia A. S. nie zawierają właściwego adresu zamieszkania.