Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 marca 2016 r., sygn. IV SA/Gl 782/15

Jako równoważne z wymienionym w art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2011r. Nr 127 poz. 721 ze zm.), orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy - uznać należy ustalenie prawomocnym wyrokiem sądu, wydanym w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia od decyzji ZUS, że osoba jest całkowicie niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant Specjalista Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2016 r. sprawy ze skargi T.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta Ż. odmówił przyznania T.H. prawa do zasiłku pielęgnacyjnego w okresie od 1.02.2015r. bezterminowo.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji przywołał obowiązujące przepisy prawa oraz wskazał, że A.H., działając z upoważnienia T.H., wystąpiła z wnioskiem do organu I instancji o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego na jego rzecz. Do wniosku dołączyła wyrok Sądu Apelacyjnego w K. [...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] sygn. akt [...] przyznający T.H. prawo do renty socjalnej poczynając od 1.04.2005 r. Pełnomocnik skarżącego wskazała, że jej syn nie dysponuje innym orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności, a przedłożony wyrok jest równoważny z orzeczeniem orzecznika ZUS stwierdzającym całkowitą niezdolność do pracy na stałe. A.H. przedłożyła także pismo ZUS Oddział w R. z którego wynika, że nie jest możliwe sporządzenie odpisu orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy, ponieważ prawo do renty socjalnej zostało przyznane ww. wyrokiem sądu apelacyjnego. Następnie organ podniósł, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 114), zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Dodał, że według art. 16 ust. 2 tej ustawy, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje: 1) niepełnosprawnemu dziecku; 2) osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 3) osobie, która ukończyła 75 lat. Organ wskazał, że zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje także osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia. Organ stwierdził, że nawet gdyby uznać ww. wyrok za tożsamy z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy, a zatem także z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, nadal nie stanowiłby podstawy do przyznania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, gdyż osobie legitymującej się takim orzeczeniem, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje w przypadku, gdy niepełnosprawność powstała przed ukończeniem 21 roku życia. Natomiast z tego wyroku nie wynika, kiedy powstała niepełnosprawność T.H. Ponadto nie wynika również, czy niepełnosprawność powstała z tej samej przyczyny, co niepełnosprawność, o której stanowią orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w R. dołączone do poprzednich wniosków o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. Organ stwierdził, że w związku z tym, iż z przedłożonych dokumentów wynika, że T.H. nie legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności, odmówił przedmiotowego świadczenia.