Postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 17 marca 2016 r., sygn. II SA/Bk 690/15

W sytuacji w której organ nie ma pewności co do adresu strony nie można mówić o skuteczności zastępczego doręczenia w trybie art. 44 K.p.a.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie nakazania przedstawienia dokumentów p o s t a n a w i a przywrócić termin do wniesienia skargi

Uzasadnienie

Skarżąca w dniu [...] lipca 2015 r., bezpośrednio w siedzibie organu, złożyła do sądu administracyjnego skargę na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B., utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w H. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...], nakazującą przedstawić do wglądu dowody potwierdzające fakt powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego o pierwszym wprowadzeniu do obrotu na terytorium RP suplementów diety. Sposób i termin wniesienia skargi został potwierdzony przez pełnomocnika organu w oświadczeniu z dnia [...] października 2015 r. (k. 13 akt sądowych). Skarżąca jednocześnie złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. We wniosku podała, że kwestionowana decyzja nie została jej doręczona. Podniosła przy tym, że jej jedyny adres do dręczeń to ul. [...] w B. W piśmie procesowym z dnia [...] listopada 2015 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Sądu o uprawdopodobnienie braku winy w dochowaniu terminu do wniesienia skargi, skarżąca podała, że cała sprawa rozbija się o to, iż zdaniem organ odwoławczego, w jakiejś dacie doszło do doręczenia zastępczego decyzji. Zdaniem skarżącej o żadnym skutecznym doręczeniu zastępczym nie może być mowy. Wskazała, że zgodnie z treścią wpisu do CEIDG od stycznia 2014 r., jej adres korespondencyjny to B. Zdaniem skarżącej to na ten adres organ powinien wysyłać korespondencję. Adres w P. nie jest jej adresem w rozumieniu przepisów K.p.a tj. nie jest adresem pracy czy też zamieszkania (k. 24-25 akt sądowych).