Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wa 658/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Marciniak Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2016 r. sprawy ze skargi Miasta [...] na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz Miasta [...] kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Administracji i Cyfryzacji decyzją z dnia [...] marca 2015 r. nr [...], po powtórnym rozpatrzeniu wniosku Miasta [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...], stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2000 r., nr [...], stwierdzającej nabycie przez Miasto [...] z mocy prawa, nieodpłatnie, własności nieruchomości położonych w [...], oznaczonych w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej obrębie [...] jako działka nr [...] opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...], stanowiącej integralną część tej decyzji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2000 r., na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, ze zm.), stwierdził nabycie przez Miasto [...] z mocy prawa, nieodpłatnie, własności opisanych wyżej nieruchomości położonych w [...].

[...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2000 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] stwierdził nieważność decyzji komunalizacyjnej. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, Miasto [...] złożyło wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Po jego rozpatrzeniu Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] stycznia 2011 r. Miasto [...] złożyło na tę decyzję organu nadzoru skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Po jej rozpatrzeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1703/11, oddalił skargę Miasta [...]. Jednakże Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Miasta [...], wyrokiem z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 1543/12, uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2011 r. W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że z akt sprawy wynika, iż sporna nieruchomość stanowi drogę publiczną i ten fakt ma zasadnicze znaczenie w sprawie, ponieważ nieruchomość ta, jako rei extra commercium (rzecz służąca do powszechnego użytku wyłączona z obrotu) wyłączona jest z obrotu prawnego, z ograniczeniem kręgu podmiotów, które mogą być jej właścicielami. W przedmiotowej sprawie stwierdzono nieważność decyzji nacjonalizacyjnej, która obejmowała m.in. rzeczoną nieruchomość, będącą obecnie drogą publiczną. Okoliczność, że stwierdzenie nieważności danej decyzji wywołuje skutki ex tunc, nie oznacza, iż nieruchomość ta może stać się własnością [...] z o.o. Sprzeciwia się temu przepis art. 2a ustawy o drogach publicznych. Naczelny Sąd wskazał, że stan faktyczny i prawny przedmiotowej sprawy obligował organ do rozważenia powyższych kwestii, a konkretnie wystąpienia przesłanki przewidzianej w art. 156 § 2 kpa. Naczelny Sąd Administracyjny, udzielając wskazań co do dalszego postępowania, stwierdził, że organ powinien, ponownie rozpoznając sprawę, rozważyć wszystkie wskazane w uzasadnieniu kwestie w kontekście m.in. art. 2a ustawy o drogach publicznych.