Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 860/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kalinowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2016 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na zmienioną interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2014 r. nr PT8/033/100/610/TKE/14/RD-118750 w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

1. G. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwana dalej: "Skarżącą") we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług (dalej zwany: VAT") opisała stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, wskazując że prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski, jest polskim podatnikiem VAT. Prowadzi punkty gastronomiczne (kawiarnie), w których oferuje/sprzedaje produkty żywnościowe, m.in. dania gotowe (tortille i kisze), kanapki, ciasta, tarty, muffiny i ciastka, napoje zimne, napoje gorące, koktajle mleczne, itp., z których niektóre mogą być wymienione w poz. 7 załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2013r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013r., poz. 1719, dalej zwane: "rozporządzeniem") - objęte podstawową stawką VAT. Skarżąca proponuje klientom dwa sposoby dostarczenia ww. produktów - na miejscu i na wynos, które różnią się między sobą zakresem czynności. Niewielkie odstępstwa od modelu nie mają wpływu na wniosek.

Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie zasad opodatkowania sprzedaży produktów oferowanych do konsumpcji na miejscu w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014r. w związku z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady UE z 15 marca 2011r. nr 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanego dalej: "rozporządzeniem 282/11"). Skarżąca w celu lepszego pokazania różnicy między ofertą "na miejscu", "na wynos" przedstawiła informacje o produktach do konsumpcji na wynos, wskazując, że obsługa zadaje klientowi pytanie czy nabyte produkty będą konsumowane w lokalu czy mają być zapakowane na wynos. Odpowiedź klienta ma wpływ na przebieg dostawy (zakres usług i użyte materiały). Jeśli klient jest zainteresowany nabyciem produktów do konsumpcji na wynos, obsługa przygotowuje zamówione produkty i (jeżeli zachodzi taka potrzeba) umieszcza je w torbie razem z serwetkami i innymi dodatkami. Klient płaci za produkty i po otrzymaniu paragonu fiskalnego opuszcza lokal - przebywając w nim przez krótki okres (uzależniony od kolejki w lokalu). Jeśli klient nabywa produkty do konsumpcji na miejscu, obsługa przygotuje je, klient płaci (paragon fiskalny), a Skarżąca wykona lub będzie gotowa wykonać na rzecz klienta tzw. "dodatkowe działania: obejmujące w szczególności: umożliwienie spożycia produktów w przyjaznym otoczeniu (odpowiednia temperatura dostosowana do warunków meteorologicznych, oświetlenie, wystrój wnętrza, dekoracje sprzyjające relaksowi lub pracy), możliwość: zajęcia miejsca przy stoliku i spożycia produktów (co do zasady klienci sami przynoszą produkty, ale gdy przed podaniem konieczne jest ich podgrzanie, może to zrobić obsługa lokalu), korzystania z zastawy stołowej wielorazowego użytku (m.in. kubki, talerze porcelanowe, sztućce), czytania prasy, korzystania z internetu bezprzewodowego, sprzątnięcia stolika i zabrania zastawy stołowej przez obsługę (zastawa zostanie umyta, wysuszona i przygotowana do użycia przez kolejnego klienta), możliwości dostępu do urządzeń sanitarnych - zgodnie z wymogami Rozporządzenia (WE) 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004r. w sprawie higieny środków spożywczych.