Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Po 1053/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi W. B. i D. B. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2013r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budowli oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w J. na podstawie art. 48 ust. 1 w zw. z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623 z późn. zm., dalej: "pr. bud.") i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") nakazał W. B. rozbiórkę budowli - parkingu wraz z wewnętrzną instalacją elektryczną i zjazdem z drogi publicznej, stanowiącej całość techniczno-użytkową, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. usług transportowych, zrealizowanej na działce nr [...] przy ul. S. w J., bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] czerwca 2011 r. przeprowadzono kontrolę na przedmiotowej nieruchomości. W jej wyniku ustalono, że skarżący bez wymaganego pozwolenia na budowę utwardził część powierzchni omawianej działki, tj. obszar o powierzchni ok. 1.918 m2. W tym celu wykorzystał on kamień polny, gruz ceglany, żużel, płyty żelbetonowe oraz polbruk. Na utwardzonym terenie skarżący urządził parking pod własny tabor transportu osobowego i ciężarowego oraz dojścia na potrzeby prowadzonej działalności w zakresie usług transportowych. Ponadto inwestor bez wymaganego pozwolenia na budowę wykonał również zjazd z drogi gminnej (ul. S.) o szerokości 11,80 m na omawianą działkę. W tym celu wykorzystano gruz ceglany, kamień i gruz. Skarżący nie posiada także pozwolenia na budowę stałej wewnętrznej instalacji elektrycznej (prowadzonej w gruncie) do zasilania obiektów małej architektury, jak i do oświetlania parkingu. Ponadto w trakcie omawianej kontroli stwierdzono, że na działce nr [...] znajduje się 7 samochodów osobowych i 3 samochody ciężarowe. Nie stwierdzono przy tym, by na rozważanej działce lub na wymienionych samochodach składowane były towary przewożone w ramach przedsiębiorstwa skarżącego. Wykryto jedynie składowanie niewielkiej liczby opon i elementów stalowych (kształtowników). Oceniając powyższy materiał dowodowy organ I instancji uznał, że parking wraz ze zjazdem i wykonanymi robotami elektrycznymi stanowi całość techniczno-użytkową - budowlę. Skarżący oświadczył, że opisane wyżej roboty budowlane zakończył na przełomie marca i kwietnia 2011 r.; jedynie instalacja elektryczna została wykonana w listopadzie 2010 r. Podniósł także, że nie wiedział o konieczności uzyskania pozwolenia na budowę w celu zrealizowania omawianych prac. Organ I instancji wskazał, że budowa parkingu nie została wyłączona w art. 29-30 pr. bud. z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Tym bardziej, że powstała całość techniczno-użytkowa, którą należy zakwalifikować jako budowlę. W piśmie z dnia [...] czerwca 2011 r. W. B. oświadczył, że wspomniany zjazd już istniał, a zrealizowane przez niego prace ograniczyły się do zrównania poziomu drogi publicznej z granicą działki stanowiącej jego własność. Z kolei w piśmie z dnia [...] lipca 2011 r. skarżący oświadczył, że stopniowo adaptował należącą do niego nieruchomość na bazę transportową, co wiązało się z tymczasowym, krótkotrwałym umieszczaniem tam pojazdów. Utwardzenie powierzchni było koniecznością, gdyż w razie długotrwałych opadów atmosferycznych, teren działki nr [...] stawał się grząski i kierowcy mieli problem z wydostaniem się z bazy. Uzyskanie pozwolenia na budowę nie było w jego ocenie konieczne, gdyż zastosowanie powinien znaleźć art. 29 ust. 2 pkt 5 pr. bud. W piśmie z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], Burmistrz J. wskazał z kolei, że dla rozważanej nieruchomości nie obowiązuje żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Niemniej w odniesieniu do działki nr [...] wydano dwie decyzje o warunkach zabudowy. Pierwsza z nich dotyczyła lokalizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego, a druga - budynku mieszkalnego z nieuciążliwymi usługami. W dniu [...] listopada 2011 r. do organu I instancji wpłynęła ostateczna decyzja Burmistrza J. nr [...] z dnia [...] lipca 2011 r., na mocy której ustalono warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budynek mieszkalny jednorodzinny, odmawiając zarazem ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie placów postojowych dla 7 pojazdów. Ponadto organ I instancji uzyskał także egzemplarz ostatecznej decyzji Burmistrza J. nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. odmawiającej ustalenia warunków zabudowy dla terenu działki nr [...] w sposób legalizujący przedmiotową zabudowę. W tej sytuacji organ I instancji uznał, że rozważana samowola budowlana jest niezgodna z ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy, co w konsekwencji wyklucza w świetle art. 48 ust. 2 pr. bud. możliwość legalizacji robót budowlanych wykonanych bez wymaganego pozwolenia. Konieczne było zatem orzeczenie nakazu rozbiórki.