Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1386/15

 

Dnia 26 stycznia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2016 roku sprawy ze skarg W. J. oraz M. i R. S. S. na uchwałę Rady Miasta z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1/ oddala skargę W. J.; 2/ umarza postępowanie sądowe ze skargi M. S. oraz R. S. S.; 3/ zwraca skarżącym M. S. S. oraz R. S. S. solidarnie kwotę 300 złotych (słownie: trzysta) wpis sądowy od skargi.

Uzasadnienie

"[...]" wezwali Radę Miasta Olsztyna do usunięcia naruszenia prawa w związku z podjęciem uchwały Rady Miasta Olsztyna z dnia 15 maja 2013r. Nr XXXVII/659/13 w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu w rejonie Oczyszczalni Ścieków Łyna, Os. Redykajny w Olsztynie" i zmiany planu o nazwie "Zmiana miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego dzielnicy Redykajny w Olsztynie w obszarze ul. Hozjusza (obr .156, dz. 3/11 )".

Następnie skarżący wywiedli skargę na ww. uchwałę, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości, ewentualnie, stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części, tj. co do § 1 ust. 1 uchwały stwierdzającej zgodność ustaleń planu ze studium oraz w zakresie tekstowym i graficznym odnośnie działki skarżących "[...]". Skarżący podkreślili w uzasadnieniu skargi, że nabyli własność spornej działki, mając na uwadze okoliczność, iż działka ta znajduje się w strefie mieszkaniowej. Tymczasem, uchwalenie planu miejscowego w obecnym kształcie narusza w sposób oczywisty i rażący interes prawny skarżących, albowiem nie mogą oni prowadzić na tej działce przedmiotowej inwestycji, z uwagi chociażby na to, że na terenie ZL, gdzie znajduje się działka skarżących, wprowadza się zakaz zabudowy terenów obiektami budowlanymi oraz prowadzenia innych robót budowlanych, a realizacja zabudowy mieszkaniowej jest dopuszczalna wyłącznie na podstawie pozwoleń na budowę, prawomocnych w chwili uprawomocnienia się planu. W ocenie skarżących, nie do zaakceptowania jest sytuacja, gdy dla określonej nieruchomości, w planie ustala się przeznaczenie o charakterze zieleni parkowej, wyłączając w ten sposób możliwość zagospodarowania działki przez właściciela, zgodnie z jej podstawowym przeznaczeniem. Inne przeznaczenie konkretnego terenu w planie miejscowym, niż przeznaczenie przyjęte w studium, kwalifikowane jest, w ocenie skarżących, jako istotne naruszenie prawa, tj. art. 9 ust. 4 u.p.z.p., zwłaszcza gdy przeznaczenie terenu w planie jest całkowicie odmiennie od ustalonego w studium.