Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Lu 844/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Hałabis, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kowalczyk, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi A. K. na akt Starosty z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt; II. uznaje obowiązek Starosty dokonania na rzecz A. K. zwrotu [...] zł , stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...] dotyczącej samochodu osobowego Ford Mondeo o numerze rejestracyjnym [...]; III. zasądza od Starosty na rzecz A. K. kwotę [...] zł z tytułu zwrotów kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 11 sierpnia 2014 r. pełnomocnik A. K. wystąpił do Starosty [...] z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do zwrotu kwoty 425 zł stanowiącej część wniesionej opłaty za wydanie karty pojazdu o nr [...]. Roszczenie uzasadniono niezgodnością przepisów, które stanowiły podstawę pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu, z Konstytucją i prawem wspólnotowym, co zostało potwierdzone wyrokami Trybunału Konstytucyjnego i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W związku z brakiem reakcji na złożony wniosek, pismem z dnia 25 lutego 2015 r. pełnomocnik skarżącego wezwała Starostę do ustosunkowania się do wniosku w formie aktu lub czynności w terminie 7 dni.

Pismem (aktem) z dnia [...] marca 2015 r., znak: [...], Starosta [...] odmówił stwierdzenia uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie ww. karty pojazdu dla pojazdu marki Ford Mondeo o nr rej. [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że opłata została pobrana legalnie, w wysokości określonej obowiązującymi wówczas przepisami, które stanowiły źródło prawa wiążące dla organu. Starosta zwrócił uwagę, że Trybunał Konstytucyjny w powoływanym przez skarżąca wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. stwierdził wprawdzie niekonstytucyjność przepisów wykonawczych stanowiących podstawę pobrania opłaty, ale jednocześnie odroczył termin utraty mocy obowiązującej zakwestionowanych przepisów. Oznacza to, że wyrok Trybunału nie ma mocy wstecznej, czyli nie odnosi się do kwestii obowiązywania przepisu w okresie od dnia jego wejścia w życie do dnia wskazanego przez Trybunał jako data utraty mocy obowiązującej tego aktu. Przeciwny pogląd podważałby sens odroczenia.