Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2015 r., sygn. I SA/Wa 1672/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska WSA Joanna Skiba Protokolant starszy referent Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] marca 2015 r. nr [...]

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania M. S., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] marca 2015 r., nr [...], odmawiającą M. S. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną M. S..

Z akt sprawy oraz uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że wnioskiem z dnia 23 marca 2015 r. M. S. zwrócił się do Prezydenta [...] o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną M. S.. Po jego rozpatrzeniu Prezydent [...] decyzją z dnia [...] marca 2015 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego wskazując, że z dokumentacji zgromadzonej w sprawie wynika, że córka M. S. jest zamężna, a jej mąż nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, a zatem wnioskodawca nie jest uprawniony do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną córką.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, M. S. złożył odwołanie, podnosząc, że w poprzedniej (pozytywnej dla niego) decyzji z dnia 12 czerwca 2013 r., wydanej po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1883/12 organ I instancji uznał, że małżonek M. . nie jest w stanie opiekować się niepełnosprawną w znacznym stopniu małżonką, wskazując, że G. W., mąż M. S., jest osobą głuchą, chorą psychicznie, niepełnosprawną, z problemami w poruszaniu się, wymagającą opieki i pomocy osoby zdrowej. W związku z tym jest on osobą niezdolną do opieki nad inna osobą. Ponadto organ wskazywał, że małżonkowie nie utrzymują kontaktów od kilku lat, nie prowadzą wspólnego gospodarstwa. Nie jest nawet znany adres G. W.. Odwołujący wskazał, że powyższy stan faktyczny utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Podkreślił jednocześnie, że G. W. zgodnie z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności sam wymaga stałej i długotrwałej opieki lub pomocy osoby drugiej, w związku z czym nie może opiekować i zajmować się inną osobą. Podniósł także, że G. W. nie utrzymuje z jego córką żadnych kontaktów. Wskazał natomiast, że jako ojciec jest jedyną osobą opiekującą się córką M. wobec znacznie ograniczonej możliwości samodzielnej egzystencji zięcia wnioskodawcy G. W..