Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Wa 1309/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant specjalista Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi B.P. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia prawa do wzrostu uposażenia z tytułu wysługi lat za okres pracy w gospodarstwie rolnym uchyla zaskarżony rozkaz personalny oraz utrzymany nim w mocy rozkaz personalny z dnia [...] maja 2015 r. nr [...]

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji rozkazem personalnym Nr [...] z dnia [...] czerwca 2015 r., na podstawie art. 127 § 3 oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), po rozpoznaniu wniosku [...] B. P. s. M. [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej rozkazem personalnym nr [...] Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2015 r., utrzymał w mocy zaskarżony rozkaz personalny

W uzasadnieniu rozkazu organ podał, że wyrokiem z dnia 19 września 2014 r., sygn. akt. II SA/Wa 2366/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił rozkaz personalny nr [...] Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2013 r. oraz poprzedzający go rozkaz personalny nr [...] Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2013 r., stwierdzając, iż analiza argumentacji organu zawartej w zaskarżonej decyzji prowadzi do wniosku, że organ przy rozpatrywaniu zgromadzonego materiału nie w pełni uwzględnił oceny zawarte we wcześniej wydanych wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2747/11 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 1638/12, do czego był zobowiązany treścią art. 153 Ppsa.

Sąd wskazał, iż wnioski organu wyprowadzane z przedłożonych dowodów (...) nie mogą zostać uznane za poprawne. Organ prawie w całości pominął dowód z przesłuchania świadków, nie wyjaśniając przy tym dlaczego dowód ten nie jest przydatny (...). Ponadto zeznania powyższe nie zostały wykorzystane przy rekonstrukcji stanu faktycznego sprawy. Nie wiadomo zatem, czy organ dowodom tym nie dał wiary, czy też nie uwzględnił ich z innych nieujawnionych w decyzji powodów. Organ wprawdzie uznał, że czynności wykonywane w gospodarstwie rolnym, które obserwowali świadkowie stanowią oczywistą konsekwencję zamieszkiwania na terenach wiejskich, jednak to stanowisko organu nie zostało rozwinięte (...). Ponadto organ w swoich ocenach nie uwzględnił charakteru produkcji prowadzonej w przedmiotowym gospodarstwie rolnym, wbrew wyrażonym wytycznym ujętym w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 marca 2012 r.