Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. IV SA/Gl 317/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi J.S. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w D. decyzją z dnia [...] nr [...] odmówił stwierdzenia u J.S. choroby zawodowej narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 2013 poz. 1367),zwanym dalej w skrócie "rozporządzeniem".

W uzasadnieniu decyzji organ administracyjny ustalił, iż J.S. będąc zatrudniona w okresach: od [...] do [...] w Przedszkolu Nr [...] w D. jako pomoc wychowawcy, nauczyciela; od [...] do [...] w Spółdzielni Mieszkaniowej A w D. jako instruktor w świetlicy; od [...] do [...] w Szkole Podstawowej Nr [...] w D. jako wychowawca świetlicy, nauczyciel oraz od [...] do [...] w Szkole Podstawowej Nr [...] w D. jako nauczyciel, wychowawca świetlicy pracowała w narażeniu na nadmierny wysiłek głosowy. Strona została zbadana w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w K. - Poradni Chorób Zawodowych w S., gdzie wydano orzeczenie lekarskie z dnia [...] nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej głosu, gdyż lekarze specjaliści nie stwierdzili u J.S. w narządzie głosu zmian patologicznych odpowiadających skutkom przeciążenia w postaci guzków głosowych twardych, wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych, niedowładu mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią. Również Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. w orzeczeniu z dnia [...] nr [...] o braku podstaw do rozpoznania u J.S. choroby zawodowej zdiagnozował u niej przewlekły prosty nieżyt błony śluzowej gardła i krtani oraz czynnościowe zaburzenia emisji głosu typu dysfonii hiperfunkcjonalne. IMPiZŚ stwierdził w oparciu o dane dotyczące narażenia zawodowego, analizę dokumentacji medycznej oraz badania lekarskie przeprowadzone w dniach [...], [...] i [...] nie stwierdzono klinicznych cech przewlekłego schorzenia narządu głosu spowodowanego nadmiernym wysiłkiem głosowym wymienionego w wykazie chorób zawodowych do rozporządzenia. W konsekwencji organ uznał, że strona nie spełniła przesłanek do stwierdzenia u niej choroby zawodowej.