Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2015 r., sygn. III SA/Wr 354/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz, Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Protokolant Referent Ewa Pąsiek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 listopada 2015 r. sprawy ze skargi T. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] listopada 2014 r. Nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wydaną, z upoważnienia Prezydenta W., decyzją z dnia [...] września 2014 r. ([...]), Kierownik Działu ds. Nadzoru nad Ośrodkami Szkolenia Kierowców i Stacjami Kontroli Pojazdów w Wydziale Spraw Obywatelskich w Urzędzie Miejskim W. cofnął T. A. (dalej: diagnosta, strona, skarżący) uprawnienia do wykonywania badań technicznych nr [...] wydane w dniu [...] stycznia 2006 r. przez Prezydenta W.

W uzasadnieniu wskazano, że w wyniku przeprowadzonej w dniu [...] października 2013 r. kontroli podstawowej stacji kontroli pojazdów nr [...], przy we W. stwierdzono, że zatrudniony diagnosta przeprowadził badania techniczne niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania oraz wydał zaświadczenia niezgodnie ze stanem faktycznym, co w świetle art. 84 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.; dalej też ustawa), skutkuje cofnięciem uprawnień diagnosty.

W odwołaniu diagnosta, reprezentowany przez pełnomocnika, zarzucił wymienionej decyzji naruszenie: przepisów prawa materialnego tj. art. 84 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie tego przepisu; przepisów postępowania: art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 Kpa, przez niewystarczające i niepełne rozważenie materiału dowodowego, niedokładne wyjaśnienie i określenie stanu faktycznego i prawnego sprawy; art. 79, w związku z art. 40 § 2 Kpa, przez brak powiadomienia pełnomocnika strony o planowanych czynnościach dowodowych; art. 36 Kpa, przez naruszenie obowiązku powiadamiania o niezałatwieniu sprawy w terminie i w konsekwencji uchybienie zasadzie pogłębiania zaufania, sformułowanej w art. 8 Kpa.