Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. I SA/Ol 456/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca) sędzia WSA Jolanta Strumiłło Protokolant referent stażysta Milena Małyszko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2015r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2015r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego kwotę 717 zł ( siedemset siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

T.S. (dalej także: "strona", "skarżący", "podatnik") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2015r.

Z akt podatkowych i motywów ww. decyzji wynika następujący stan sprawy:

Decyzją z "[...]" nr "[...]" Prezydent (dalej także: organ I instancji), ustalił stronie wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2015r. w kwocie 2.172 zł przyjmując do podstawy opodatkowania budowlę położoną w O. przy ul. B. 24 o wartości 105.600.00 zł, oraz grunt związany z prowadzoną działalnością gospodarczą o powierzchni 78 m2. W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił treść art. 2 ust. 1, art.3, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 12 lipca 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (jedn. tekst Dz. U. z 2014r., poz. 849 ze zm.), dalej jako: "u.p.o.l." i podał, że z danych zawartych w aktach podatkowych wynika, że strona włada ww. przedmiotami opodatkowania.

W odwołaniu podatnik wniósł o uchylenie decyzji w części dotyczącej opodatkowania budowli, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.o.l. oraz art. 3 pkt 3 w związku z art. 3 pkt 2 oraz art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013r., poz. 1409), a ponadto przepisów postępowania, tj. art. 210 § 1 pkt 6 w zw. z art. 124 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), dalej O.p.. W uzasadnieniu powyższych zarzutów wskazał, że pawilon handlowy położony w O. przy ul. B. 24 jest budynkiem, gdyż jest trwale związany z gruntem i wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, a ponadto nie został wzniesiony dla przemijającego użytku. Zarzucił też, że organ nie uwzględnił opinii inż. A. K., a ponadto decyzja nie zawiera uzasadnienia faktycznego oraz zawiera wadliwe uzasadnienie prawne, gdyż przepisy prawa zostały wyłącznie przytoczone, co narusza zasadę przekonywania stron.