Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2015 r., sygn. II SA/Wa 832/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Adam Lipiński (sprawozdawca) Sędzia WSA - Ewa Marcinkowska Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak Protokolant - specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2015 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji działając na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a Kpa oraz art. 15 ust. l pkt 6 lit a) ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., odmawiającą J. D. wydania pozwolenia na broń palną myśliwską.

W uzasadnieniu decyzji Komendant Główny Policji wskazał co następuje:

[...] Komendant Wojewódzki Policji w [...] odmówił wydania pozwolenia na broń palną myśliwską w związku z ustaleniem zawartym w Krajowym Rejestrze Karnym, iż wyrokiem Sądu [...] w [...] z dnia [...] lutego 2008 r. sygn. akt [...] i prawomocnym od dnia 27 lutego 2008 r. J. D. został skazany za prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, za co wymierzono mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania na okres 12 miesięcy oraz zobowiązano go do wykonania społecznej pracy w wymiarze 118 godzin (k. 89 akt postępowania administracyjnego). Powyższe ustalenie w ocenie organu pierwszej instancji stanowiło przesłankę do obligatoryjnego zastosowania art. 15 ust. 1 pkt 6 lit a) ustawy o broni i amunicji.

W odwołaniu J. D. wskazał, iż gdyby analogiczny wyrok wydał sąd polski, to z uwagi na zagrożenie ustawowe zawarte w polskim Kodeksie karnym w części dotyczącej wymiaru kary, mógłby uzyskać zatarcie skazania. Tymczasem w świetle przepisów prawa angielskiego jest możliwe dopiero wówczas gdy osoba skazana ukończy 100 lat. Nadto zgodnie z art. 107a Kk w razie skazania przez sąd innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zatarcie skazania następuje zgodnie z prawem państwa, w którym to skazanie nastąpiło. Przepis ten jest wynikiem próby implementacji Decyzji Ramowej Rady nr 2008/675/WSiSW z dnia 24 lipca 2008 r. w sprawie uwzględniania w nowym postępowaniu karnym wyroków zapadłych w państwach członkowskich Unii Europejskiej do prawa krajowego. Rolą tej decyzji nie jest jednakże wykonanie orzeczenia zapadłego w innym państwie członkowskim, lecz jego uwzględnienie w postępowaniu karnym innego państwa członkowskiego. Ponadto decyzja ta odwołuje się do tzw. zasady równoważenia skutków krajowych wyroków skazujących oraz konieczności niedopuszczania do sytuacji, w której dana osoba będzie traktowana w mniej korzystny sposób niż gdyby uprzedni wyrok skazujący był wyrokiem krajowym. Z tych też przyczyn organ potraktował J. D. mniej korzystnie niż, gdyby był skazany przez sąd karny w Polsce.