Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 października 2015 r., sygn. I SA/Ol 464/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Renata Kantecka Protokolant stażysta Joanna Lasek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2015r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2013r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce A z siedzibą w A., nadwyżki podatku naliczonego VAT nad należnym za miesiące od października do grudnia 2013 r., do zwrotu na rachunek bankowy.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia postępowania kontrolnego, w wyniku którego stwierdzono, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupów drobiu żywego w celu jego uboju i rozbioru, a następnie sprzedaży głównie w kraju, ale także w krajach Unii Europejskiej w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych towarów i w niewielkiej ilości, w ramach eksportu. Organ kontroli skarbowej ustalił, że wykazując w deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7 wewnątrzwspólnotowe dostawy mięsa świeżego drobiowego na terytorium Łotwy rzecz kontrahentów: B, C i D, jako opodatkowane zerową stawką podatku od towarów i usług, Spółka nie zachowała warunków określonych przepisami art. 41 ust. 3 oraz art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3, ust. 4 i ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 155, poz. 1054 ze zm.) Dlatego też powyższe dostawy na rzecz wymienionych kontrahentów organ uznał za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%.

Utrzymując w mocy powyższe rozstrzygnięcie decyzją z dnia "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej odwołał się do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, m.in. faktur VAT WDT, dokumentów przewozowych CMR, zeznań świadków, wyjaśnień strony, a także dokumentacji przekazanej przez administrację łotewską. W oparciu o ten materiał ocenił, że Spółka nie udowodniła, iż towary mające być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Stwierdzając, iż nie były kwestionowane w sprawie ustalenia co do tego, że nabywcy towaru sprzedawanego przez stronę podszywali się pod ww. podmioty z siedzibą na terytorium Łotwy, organ zwrócił uwagę, że przedmiotem sporu jest jedynie to, czy strona wiedziała, iż podmioty wymienione w treści dokumentów sprzedaży nie są faktycznymi nabywcami towarów i czy dochowała należytej staranności w procesie ich weryfikacji.