Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 października 2015 r., sygn. I SA/Lu 374/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 października 2015 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2014 r. - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze (organ), po rozpatrzeniu odwołania B. M. i S. M., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta

z dnia [...] (organ pierwszej instancji) w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2014 r. w wysokości 455 zł.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ pierwszej instancji przyjął do opodatkowania podatkiem od nieruchomości na 2014 r. działkę gruntu położoną w L., przy ul. Ś., o numerze ewidencyjnym [...] i pow. 697 m2. Organ pierwszej instancji skierował decyzję ustalającą powyższe zobowiązanie podatkowe solidarnie do B. M., S. M., M. M., D. M. i I. S., przy czym w odniesieniu do pierwszych czterech osób jako do współwłaścicieli, zaś I. S. przypisany został status samoistnego posiadacza przedmiotu opodatkowania. W przypadku gruntów organ pierwszej instancji zastosował stawkę opodatkowania przewidzianą dla gruntów tzw. pozostałych. Budynki zostały opodatkowane jako mieszkalne w zakresie pow. 80 m2 oraz jako budynki tzw. pozostałe w zakresie pow. 12 m2.

W odwołaniu od powyższej decyzji B. M. i S. M. twierdzili, że, wbrew ustaleniom organu pierwszej instancji, I. S. nie jest jedyną współwłaścicielką nieruchomości, będącej przedmiotem opodatkowania. Współwłaścicielką omawianej nieruchomości była L. P., która zmarła w 2010 r., a I. S. nie była jej jedynym dzieckiem. L. P. miała sześcioro dzieci, czworo z nich nie żyje. Jednocześnie następstwo prawne po zmarłej L. P. nie zostało prawnie uregulowane, nie była przeprowadzona procedura spadkowa celem stwierdzenia grona spadkobierców L. P. Ponadto, zdaniem odwołujących się, I. S. nie mieszka na opodatkowanej nieruchomości, nie zajmuje się nią, a więc nie ma żadnych podstaw do tego, aby przyjąć, że jest ona samoistnym posiadaczem, jako to uczynił organ pierwszej instancji. Jednocześnie autorzy odwołania nie kwestionowali wysokości zobowiązania podatkowego i stwierdzali, że podatek został już zapłacony.