Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 października 2015 r., sygn. I SA/Gd 792/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 października 2015 r. sprawy ze skargi J. T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 12 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej dotyczącej podatku akcyzowego za poszczególne miesiące 2005 roku. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z dnia 12 marca 2015 r. Dyrektor Izby Celnej działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 240 § 1 pkt 5, art. 245 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) - dalej jako "Ordynacja podatkowa" lub "O.p.", po rozpatrzeniu odwołania J. T. - dalej jako "Skarżący" od decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia 28 listopada 2014r., którą odmówiono uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia 27 sierpnia 2009 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

2. Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego sprawy:

Wskazaną powyżej decyzją z dnia 27 sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Celnej uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 23 marca 2009 r. i określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od stycznia 2005 r. do grudnia 2005 r. w łącznej kwocie 1 319 063,00zł.

Na powyższe rozstrzygnięcie Skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wyrokiem z dnia 26 października 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 977/10 oddalił skargę. W wyniku rozpoznania wniesionej przez Skarżącego skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 września 2013 r. sygn. akt I GSK 610/11 oddalił skargę kasacyjną.

3. W dniu 3 września 2014 r. Skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wskazaną powyżej decyzją ostateczną Dyrektora Izby Celnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. Jako przesłankę wznowienia Skarżący wskazał art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej i powołał jako nowe okoliczności faktyczne, nieznane organowi podatkowemu w dacie wydania decyzji: fakt zużycia oleju opałowego przez kontrahentów podatnika na cele opałowe, brak fikcyjności podmiotów obrotu, stosowanie przez organy podatkowe różnej miary podatkowej w tych samych okolicznościach, umorzenie postępowania karnoskarbowego wobec podatnika.