Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 września 2015 r., sygn. II SA/Łd 560/15

Dnia 25 września 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2015 roku sprawy ze skargi A. W. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 30 października 2013 r. nr LXXIII/1532/13 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi obejmującej południową część osiedla Sokołów 1. stwierdza nieważność § 32 ust. 1, ust. 2, ust. 4, ust. 5 i ust. 6 zaskarżonej uchwały w zakresie jednostki planistycznej oznaczonej symbolem 40 ZD w części dotyczącej działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi: 111/3, 111/8 do 111/30; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Łodzi na rzecz A. W. kwotę 807 (osiemset siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

Uzasadnienie

W dniu 30 października 2013 r. Rada Miejska w Łodzi podjęła uchwałę nr LXXIII/1532/13 w sprawie zatwierdzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi obejmującej część osiedla Sokołów. Opisana uchwała została podjęta stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), art. 14 ust. 8 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) - dalej jako ustawa) w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawy o PIS oraz ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. nr 130, poz. 871).

Na powyższa uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 30 października 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożył A.W..

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania poprzez niezastosowanie art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm. - w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: k.p.a.), a co za tym nie podjęcie czynności niezbędnych do załatwienia sprawy z uwzględnieniem słusznego interesu obywatela; niezastosowanie art. 9 k.p.a. przez brak należytego i wyczerpującego informowania strony o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków, a także niedochowanie obowiązku czuwania, aby strona nie poniosła szkody z powodu nieznajomości prawa. Nadto naruszenie art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. nr 169, poz. 1419) poprzez ustanowienie w zaskarżonym planie przeznaczenia działki należącej do osoby fizycznej na ogrody działkowe; niezastosowanie art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy oraz art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez naruszenie istoty prawa własności oraz art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy poprzez brak uwzględnienia przez organ uwarunkowań o istotnym znaczeniu dla przyjętych rozwiązań planistycznych. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.