Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2015 r., sygn. II SA/Wa 2251/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Iwona Dąbrowska Sędzia WSA - Adam Lipiński (sprawozdawca) Sędzia WSA - Danuta Kania Protokolant - specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego - oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] października 2014 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2014 r. o stwierdzeniu nieważności rozkazu personalnego nr [...] Szefa Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w [...] z dnia [...] września 1989 r. w części dotyczącej ustalenia wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia A. M.

W uzasadnieniu decyzji Komendant Główny Policji wskazał co następuje.

W dniu [...] września 1989 r. Szef Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w [...] wydał rozkaz personalny nr [...], na mocy którego z dniem [...] sierpnia 1989 r. przyjął A. M. (przed zmianą nazwiska: P.) do służby w Policji oraz mianował ją na stanowisko służbowe, a także zaliczył wymienionej wysługę lat na dzień [...] sierpnia 1989 r. w wymiarze: 6 miesięcy, 15 dni.

Komendant Wojewódzki Policji w [...] zwrócił się do Komendanta Głównego Policji o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności powyższego rozkazu personalnego w części dotyczącej ustalenia A. M. wysługi lat.

Komendant Główny Policji wszczął stosowne postepowanie, informując o tym zainteresowaną policjantkę i w dniu [...] sierpnia 2014 r wydał decyzję stwierdzającą nieważność rozkazu personalnego Szefa Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w [...] z dnia [...] września 1989 r. w części dotyczącej ustalenia A. M. wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia. Decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu wskazał, że powołany rozkaz personalny został wydany w danej części bez podstawy prawnej oraz z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 Kpa. Wyjaśnił przy tym, że wymienionym rozkazem zaliczono do wysługi lat policjanta, wbrew obowiązującym przepisom prawa, okres zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy (1/2 etatu).