Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. VI SA/Wa 3712/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant sekr. sąd. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 r. sprawy ze skargi G. L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, działając na podstawie art. 64 i art. 140aa ust. 1-3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), nałożył na G. L. karę pieniężną w wysokości 5.000 zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ podał, że wymierzona kara pieniężna jest sankcją za wykonywanie przewozu po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym bez posiadania zezwolenia kategorii IV. W dniu [...] kwietnia 2014 r. na drodze krajowej nr [...] w miejscowości R. (droga o dozwolonym nacisku na pojedynczą oś napędową do 8 t) zatrzymano bowiem do kontroli pojazd marki [...] o nr rej. [...] wraz z naczepą marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem kierował G. L., który wykonywał przewóz cukru umieszczonego na paletach. W wyniku ważenia pojazdu stwierdzono nacisk na pojedynczej osi napędowej 9,8 t (po odjęciu błędu w wysokości 2%, zaokrąglonych do 0,1 t w górę), tj. przekroczenie o 1,8 t. Kontrola nie wykazała przekroczenia żadnych innych parametrów i pozostawały one w dopuszczalnej normie. Organ zaznaczył, że kierowca nie okazał wymaganego w tym przypadku zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym kategorii IV. Przebieg kontroli został utrwalony protokołem z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...]

G. L. powyższą decyzję uczynił przedmiotem odwołania do Głównego Inspektora Transportu Drogowego, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania, a także o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji. Zainteresowany zarzucił naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w tym: art. 6, art. 7, art. 9, art. 10 § 1, art. 75 § 1 i art. 107 § 1 kpa, oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 140aa ust. 4 pkt 1 i 2 oraz art. 140ab ust. 1 pkt 2 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, poprzez nieuwzględnienie okoliczności świadczących o braku wpływu na powstanie naruszenia i dochowaniu należytej staranności w realizacji czynności związanych z przewozem oraz bezprawne nałożenie kary w odniesieniu do pojazdu przewożącego ładunek podzielny o wymiarach i masie nieprzekraczających dopuszczalnych parametrów. G.L. wskazał również na naruszenie art. 2, art. 7 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, polegające na nieprawidłowym ustaleniu stanu faktycznego, niewłaściwym zastosowaniu przepisów prawa materialnego i nałożeniu sankcji administracyjnej, co uchybia zasadzie sprawiedliwości społecznej, legalizmu i proporcjonalności.