Wyrok WSA w Lublinie z dnia 1 lipca 2015 r., sygn. I SA/Lu 469/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie WSA Halina Chitrosz-Roicka (sprawozdawca),, WSA Małgorzata Fita, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 lipca 2015 r. sprawy ze skargi O. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...] o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej z dnia [...] nr [...] określającej A. S.A. (poprzednio B.., dalej - "spółka") wysokość podatku od nieruchomości za 2009 r.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia [...] Wójt Gminy określił, spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r. i mając na względzie zbliżający się termin przedawnienia tego zobowiązania a także dotychczasowy przebieg postępowania prowadzonego z jej udziałem, postanowił nadać nieostatecznej decyzji klauzulę natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej - "Ordynacja podatkowa").

W złożonym od powyższego postanowienia zażaleniu pełnomocnik spółki wnosił o jego uchylenie. Argumentował, iż zaskarżone postanowienie nie weszło do obrotu prawnego, gdyż nie zostało doręczone w sposób określony w art. 152a Ordynacji podatkowej, bowiem organ I instancji nie uwzględnił wniosku spółki o doręczanie korespondencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Zdaniem pełnomocnika, spółka nie została też poinformowana o toczącym się postępowaniu w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Ponadto pełnomocnik zarzucił, że organ nie uprawdopodobnił niewykonania zobowiązania przez spółkę, czym naruszył art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej.