Wyrok WSA w Kielcach z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. II SA/Ke 471/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. sprawy ze skargi S. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] S. B. w J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów dotyczących transportu drogowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...], znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania S. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: Zakład [...] S. B. w J., od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 1000 złotych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 4 pkt 22 lit. h., lit. s., art. 87 ust. 1 pkt 1, art. 92a ust. 1, 2 i 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1414), art. 23a ustawy o systemie tachografów cyfrowych z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1494 ze zm.), art. 10 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006), § 3 i 4 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie częstotliwości pobierania danych z tachografów cyfrowych i kart kierowców oraz warunków przechowywania tych danych (Dz. U. z 2007 r. nr 159 poz. 1128) oraz lp. 6.3.11 i lp. 6.3.12 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że podstawą faktyczną nałożonej decyzją organu I instancji kary pieniężnej były naruszenia polegające na: naruszeniu obowiązku wczytywania danych z karty kierowcy - za każdego kierowcę, naruszeniu obowiązku wczytywania danych urządzenia rejestrującego - za każdy pojazd.