Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Wa 2490/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), sędzia WSA Anna Sękowska, Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi L. z siedzibą w Irlandii na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz L. z siedzibą w Irlandii kwotę 17.858 zł (słownie: siedemnaście tysięcy osiemset pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarżący - L. plc z siedzibą w Irlandii wystąpił z wnioskiem z dnia 30 grudnia 2011 r. o stwierdzenie nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w łącznej kwocie 2.128.140 zł pobranego z tytułu odsetek od obligacji skarbowych wypłaconych przez B. w W. S.A. w 2006 r. oraz o zwrot wnioskowanej nadpłaty na rachunek bankowy należący do Skarżącego.

W uzasadnieniu wniosku Skarżący wskazał, że w 2006 r. otrzymał od B. w W. S.A. odsetki od obligacji skarbowych w kwocie netto 8.512.560 zł, pomniejszoną o kwotę pobranego przez płatnika 20% podatku zryczałtowanego w kwocie 2.128.140 zł. W momencie otrzymania wskazanych odsetek Skarżący był rezydentem podatkowym Irlandii w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zgodnie z którą podatek u źródła od wypłacanych odsetek nie mógł przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek. Skarżący wskazał też, że niezależnie od powyższego zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej: "u.p.d.o.p.", polski ustawodawca zwolnił od podatku dochodowego fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. nr 146 poz. 1546 ze zm.) - zwanej dalej: "u.f.i.". Natomiast skarżący Fundusz działając na podstawie Dyrektywy Rady 85/61 l/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (dalej: "Dyrektywa UCITS"), wypełniał definicję zawartą w art. 2 pkt 9 u.f.i., tzn. był funduszem zagranicznym prowadzącym działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe. Stąd płatnik nie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłaceniu odsetek ze względu na fakt, że skarżący Fundusz był podmiotem zwolnionym podmiotowo z tego podatku. W ocenie Skarżącego przyjęcie odmiennego stanowiska oznaczałoby, że: 1) w 2006 r. występowało zróżnicowanie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem wynikające jedynie z faktu, że dany podmiot był rezydentem podatkowym w innym państwie UE (zagranicznym funduszem inwestycyjnym), 2) zróżnicowanie stanowiło dyskryminację i naruszenie zasady swobodnego przepływu kapitału określonej w art. 56 TWE oraz zasady swobodnej przedsiębiorczości określonej w art. 43 TWE, 3) zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem polskich sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"), Skarżącemu przysługuje prawo do zwrotu podatku pobranego z naruszeniem prawa wspólnotowego.