Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Wa 1630/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung, Stanisław Marek Pietras, Protokolant referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. Nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] kwietnia 2014 r. Nr [...], którą to decyzją odmówiono M. N., [...]. w stanie spoczynku, podwyższenia dodatku służbowego i umorzył postępowanie pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że Komendant Wojewódzki Policji w K. rozkazem personalnym z dnia [...] maja 2013 r. zwolnił [...] w stanie spoczynku ze służby w Policji z dniem [...] czerwca 2013 r. Wnioskiem z dnia 26 czerwca 2013 r. M. N. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z prośbą o podwyższenie na stałe dodatku służbowego z kwoty 700 zł miesięcznie do kwoty wyższej z uwagi na pogarszający się stan zdrowia. Organ wskazał, że stosownie do art. 106 ust. 3 ustawy o Policji, prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie policjanta ze służby. W związku z tym, że brak jest podstaw (skoro nie wiąże go z organem stosunek służbowy) do prowadzenia postępowania w przedmiocie podwyższenia dodatku służbowego wynikającego z tego stosunku po dniu [...] czerwca 2013 r. Organ wskazał też, że decyzja o podwyższeniu dodatku służbowego jest decyzją wydawaną w ramach uznania administracyjnego po wszczęciu tego postępowania z urzędu (a nie na wniosek zainteresowanego) i po pozytywnej weryfikacji wywiązywania się przez funkcjonariusza z obowiązków służbowych. W konkluzji stwierdził, że nieracjonalnym byłoby wydawanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, skoro postępowanie to zostało przez organ I instancji rozstrzygnięte.