Wyrok WSA w Opolu z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Op 75/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Krzywda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 października 2014 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz pełnomocnika skarżącego radcy prawnego A. W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi, wniesionej przez T. R. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 października 2014 r., nr [...], podjęta na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 - zwanej dalej K.p.a.), uchylająca decyzję Burmistrza Nysy z dnia 2 czerwca 2014 r. odmawiającą przyznania skarżącemu specjalnego zasiłku celowego oraz zasiłku celowego i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym:

Po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 maja 2014 r. Kierownik Działu Świadczeń Ośrodka Pomocy Społecznej działający z upoważnienia Burmistrza Nysy, decyzją z dnia 2 czerwca 2014 r., nr [...], odmówił przyznania T. R. specjalnego zasiłku celowego na zakup środków czystości i higieny osobistej, odzieży, obuwia, bielizny osobistej, leków artykułów spożywczych, na częściowe pokrycie opłat, spłatę zadłużenia w spółdzielni mieszkaniowej i u znajomych oraz przyznania zasiłku celowego. Jako podstawę prawną decyzji wskazał przepisy art. 104 K.p.a. oraz art. 2, art. 8, art. 39 i art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), zwanej dalej ustawą. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, po przytoczeniu przepisów powołanych w podstawie prawnej decyzji, organ podał, że dochód wnioskodawcy w kwocie 700,32 zł przekracza kryterium dochodowe ustalone, zgodnie z art. 8 ustawy, w wysokości 542 zł. Stąd też T. R. nie kwalifikuje się do otrzymania pomocy w formie zasiłku celowego. Odnosząc się natomiast do warunków przyznania specjalnego zasiłku celowego organ wskazując na art. 2 ustawy wywodził, iż osoby ubiegające się o pomoc społeczną są przede wszystkim zobowiązane do wykorzystania własnych środków, możliwości i uprawnień, a także muszą brać pod uwagę to, że nie każdy ich wniosek i nie w pełnym zakresie zostanie automatycznie uwzględniony, ponieważ rodzaj, forma i rozmiar pomocy muszą być odpowiednie nie tylko do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy, ale również od możliwości finansowych ośrodka. Tymczasem skarżący nie odebrał przyznanych mu przez organ świadczeń, które na dzień wydania decyzji wyniosły 3185,83 zł, ani nie podał przy tym żadnych racjonalnych przyczyn ich nieodebrania. Powyższe w ocenie organu świadczy, iż skarżący nie stara się wykorzystywać własnych zasobów, możliwości i uprawnień mających na celu doprowadzenie do polepszenia swojej sytuacji bytowej z posiadanych środków. Nadto kwota nieodebranych świadczeń wskazuje, iż skarżący może zaspokoić potrzeby życiowe z własnych środków finansowych. Nie można bowiem uznać, iż sytuacja, w jakiej znajduje się obecnie skarżący wymaga zaspokojenia niezbędnej potrzeby życiowej. Końcowo organ zrelacjonował, iż w 2014 r. ośrodek otrzymał na realizację zasiłków celowych kwotę 54166,67 zł miesięcznie. W miesiącu maju 2014 r. wpłynęły 733 podania o udzielenie pomocy finansowej, w tym 139 osób i rodzin ubiegało się o przyznanie pomocy w formie zasiłku celowego. Przyznano 427 świadczeń w formie zasiłku celowego, w tym 23 w formie specjalnego zasiłku specjalnego. Wysokość zasiłku w podanym miesiącu kształtowała się w granicach od 30 zł do 250 zł w zależności od indywidualnych potrzeb klienta, rodziny oraz możliwości ośrodka.